توصیه‌هایی برای درمان اضطراب کودکان

علائم اضطراب در نوجوانان بسیار مشهود و متداول است. حدود 10 تا 20 درصد از کودکان و نوجوانانی که در سنین مدرسه قرار دارند علائم اضطراب را از  خود نشان می‌دهند. در برخی از افراد استرس می‌تواند بدون هیچ‌گونه علائم  باشد. بنابراین می‌توان گفت بیش از 20 در‌صد از نوجوانان دچار استرس و اضطراب هستند. بر همین اساس، ضروری به نظر می‌رسد تار راه‌های درمان اضطراب فرزندان‌تان را بیاموزید تا در صورت نیاز مشکل استرس و اضطراب و در آن‌ها را رفع کنید.  کودکان‌تان را تشویق کنید تا به‌جای فرار با ترس‌های خود روبرو شوند.

انسان‌ها در اغلب اوقات از موقعیت‌هایی که موجب ترس و دلهره‌ی آن‌ها می‌گردد فرار می‌کنند. در حالی که فرار از موقعیت‌هایی که موجب برانگیختن ترس می‌شود، خود می‌تواند موجب اضطراب شود. اما اگر به کودکان خود بیاموزید که با ترس‌های خود روبرو شوند، آن‌ها در می‌یابند مقابله با موقعیت‌هایی که منجر به ترس می‌شوند در طول مدت زمان می‌تواند منجر به کاهش اضطراب در آن‌ها شود. به طور ذاتی بدن انسان ترس خود را پس از مدتی به فراموشی می‌سپارد. اگر بتوانید حدود 20 تا 45 دقیقه در یک موقعیت دلهره‌آور باشید، بدن‌تان سعی به سازگاری با آن موقعیت کرده و موجب کاهش ترس و در نتیجه آرامش و خونسردی شما می‌شود.

شما باید توجه داشته باشید که ممکن است نوجوانان در سنین رشد از این‌که در یک زمینه خاص کامل نباشند دچار ترس و اضطراب ‌شوند. بنابراین آماده‌سازی نوجوانان برای روبه رو شدن با این موضوع بسیار ضروری است. اگرچه بیشتر والدین‌ دوست دارند که فرزندان‌شان در امور جاری مثل درس خواندن و یا ورزش و یا فعالیت‌های دیگر‌شان موفق باشند، اما نباید این موضوع باعث اضطراب فرزندان آن‌ها شود. والدین نباید فراموش کنند که بچه‌های آن‌ها تنها یک بچه هستند و نیاز دارند از دوران بچگی خود لذت ببرند. به کودکان‌تان بیاموزید که باید برای رسیدن به اهداف خود تلاش کنند اما اگر در یک زمینه خاص کامل نبودن و نقصی جزئی داشتد، ایرادی ندارد. قرار نیست آن‌ها در همه‌ی زمینه‌ها کامل و بهترین باشند. درک این موضوع به درمان اضطراب آن‌ها کمک شایانی خواهد کرد.

در بسیاری از اوقات اضطراب و استرس‌های کودکان می‌توانند از نقاط ضعف آن‌ها نشات بگیرند. در حقیقت آن‌ها به نیمه‌ی خالی لیوان نگاه می‌کنند در حالی‌که فراموش کرده‌اند که نیمه‌ی دیگر لیوان آن‌ها پر از آب است. برای درمان اضطراب آن دسته از اضطراب کودکان‌تان که ناشی از تمرکز آن‌ها نسبت به نقاط ضعف‌شان است، بهتر است نقاط قوت‌شان را به آن‌ها یادآوری کرده و پیشنهاد کنید که از این پس بر نقاط قوت خود تمرکز داشته و آن‌ها را تقویت کنند.

یکی از نیازهای ضروری کودکان‌تان آرامش و تفریح است نیاز  کودکان به سرگرمی و خوش‌گذرانی با بازی‌ها و فعالیت‌های ورزشی قابل ارضا شدن است. اگر چه گاهی اوقات فعالیت‌های ورزشی بیشتر برای کسب مقام و پیشرفت است، اما هر از چند گاهی  بهتر است تنها برای ایجاد سرگرمی و به‌ دور از جریانات مسابقه و رقابت به فعالیت‌های ورزشی بپردازید. برای درمان اضطراب زمان‌هایی را تعیین کنید تا در آن مواقع با بچه‌های خود بازی، نقاشی، ورزش یا تمرین یوگا انجام دهید. 

اکثر اوقات کودکان رفتارهای والدین خود را تقلید می‌کنند. اگر شما از آن دسته افرادی هستید که از موقعیت‌هایی که منجر به ترس شما می‌شود فرار می‌کنید، فرزندان‌تان نیز از آن فرار خواهند کرد. اما اگر شما به مقابله با آن موقعیت‌ها بپردازید فرزندان شما نیز چنین کاری را انجام خواهند داد. اکنون به این مطلب فکر کنید که اگر شما زمانی از روز را به مراقبت از وضعیت روانی خودتان و افکار مثبت بپردازید، کودکان‌تان نیز آموزش لازم برای این کار را از شما خواهند دید. بنابراین با اصلاح رفتار خود به طور غیرمستقیم به کودکان‌تان بیاموزید تا افکار مثبت داشته باشند و از لحاظ روانی به مراقبت از خود بپردازند. به رفتارهای شجاعانه کودک‌تان پاداش دهید. هرگاه که کودک‌تان با ترس خود مواجه شد، با یک جایزه یا پاداش حتی به اندازه یک تحسین و یا در آغوش کشیدن هم که شده از تلاش او برای مواجهه با ترس‌های خودش ‌قدردانی کنید. این یک روش موفق برای ایجاد انگیزه انجام مجدد این کار توسط فرزندان‌تان خواهد بود.

برای اینکه کودکان‌تان بدون هیچ‌گونه تشویش و اضطراب از فعالیت‌های روزانه به راحتی به تخت خواب خود رفته و خوابی آسوده داشته باشند، بهتر این است زمان را برای خوابیدن تعیین کنید. این زمان در تمام روزهای هفته حتی در روزهای تعطیل باید رعایت شود. داشتن یک زمان معین برای خواب و بیداری می‌تواند به کودک‌تان در برنامه ریزی فعالیت‌های روزانه و درمان اضطراب کمک کند. داشتن خواب کافی در درمان اضطراب نقش اساسی دارد. 

اگر فرزند شما در مورد مسئله‌ای اظهار ترس یا نگرانی کرد، هیچ‌گاه نگویید چیزی نیست یا به نظر می‌آید که موقعیت مذبور ترسی ندارد. این پاسخ  کمکی به شما نمی‌کند، در عوض به کودک‌تان تلقین خواهید کرد که شما شنونده خوبی برای مشکلات او نیستید و یا این‌که نمی‌توانید او را به خوبی درک کنید. بهتر است در صورت ابراز ترس و اضطراب از جانب فرزندتان به او بگویید بله به نظر می‌آید که مضطرب هستید یا این‌که از دلیل نگرانی و اضطراب او بپرسید. سپس در مورد این احساس کودک‌تان با او صحبت کنید. تعامل شما و فرزندتان می‌توانید یک فاکتور مثبت در راستای درمان اضطراب او باشد.

پس از اینکه به سخنان فرزند خود گوش سپردید و دلیل ترس یا نگرانی او را فهمیدید تلاش کنید تا مشکل را رفع کنید. باید در نظر داشت تلاش برای رفع مشکل اضطراب فرزندتان به این معنی نیست که خودتان مشکل او را حل کنید، بلکه به این معنی است که  او را در حل مشکل و رفع مواردی که موجب نگرانی و اضطرابش می‌شود یاری کنید. اگر فرزندتان توانست راه مناسبی برای رفع این مشکل خود پیدا کند، در اجرای این نقشه به او کمک کنید در غیر این صورت چند راه حل برای درمان اضطراب و نگرانی فرزندتان به او پیشنهاد بدهید و از او بخواهید یکی از این راه‌ها را که برایش راحت‌تر است انتخاب کند.

کودکان همواره به واکنش والدین خود را در زمان‌های مواجهه با موقعیت‌های خطرناک توجه می‌کنند.  زمانی که کودک شما به زمین می‌خورد ابتدا به شما نگاه می‌کند، اگر به او توجه کنید یا از افتادن اون نگران شوید گریه می‌کند زیرا کودک شما با نگاه کردن به شما یاد می‌گیرد در مواجهه با این مشکل چه واکنشی از خود نشان دهد. این موضوع برای همه سنین صدق می‌کند. اگر شما در مواجهه با مشکلی مضطرب می‌شوید، نباید انتظار داشته باشید که فرزند شما در مواجهه با مشکل خونسرد باشد. بنابراین برای درمان اضطراب و یا کاهش اضطراب فرزندان‌تان باید ابتدا خودتان خونسرد باشید. در مواجهه با مشکلات سعی کنید چند نفس عمیق بکشید سپس خودتان را آرام کنید به‌گونه‌ای که فرزندتان از چهره‌ی شما بخواند که شما خونسرد هستید.

فعالیت‌های خاصی وجود دارد که می‌تواند موجب درمان اضطراب و یا کاهش آن شود. در هنگام بروز اضطراب به فرزندتان بگویید آرام باشد و چند نفس عمیق بکشد. خودتان نیز به همراه او این کار را انجام دهید. سپس از او بخواهید خود را در محیط‌هایی مانند ساحل، باغ و یا مکان‌های زیبا و آرام دیگر تصور کند. از او بخواهید چشمان خودش را ببندد و تلاش کند تا حواس بویایی و شنیداری خودش را نیز به‌گونه‌ای تلقین کند که  انگار در آن محیطی که آن را تصور کرده حضور دارد. این‌گونه به او کمک کنید تا اضطراب خود را کاهش دهد. دقت کنید در تمام لحظه‌هایی که او در حالت تجسم کردن خودش در دنیایی آرام است با او همراه شوید.

اضطراب در کودکان و نوجوانان می‌تواند مزمن باشد و ریشه در دوران طفولیت فرزندتان داشته باشد. بنابراین زمان زیادی برای درمان اضطراب فرزندتان نیاز است. بنابر‌این اگر شما برای درمان اضطراب فرزند خود به موفقیت خاصی نائل نشدید، مایوس نشوید. بهتر است با استفاده از یک سری تکنیک‌های کاهش اضطراب به آرامی اضطراب کودک‌تان را درمان و یا حداقل از اضطراب او کم کنید. بهتر است به او بیاموزید در شرایط اضطراب آور چگونه رفتار کند و منتظر درمان کامل اضطراب او بمانید. همیشه به یاد داشته باشید اضطراب‌های مزمن به زمانی طولانی برای درمان نیاز دارد، بنابراین هرگز از تلاش برای درمان فرزندتان دست نکشید.