نقش متخصص قلب و عروق در درمان دیابت
آلن براون مدیر مرکز پیشگیری از بیماری‌های قلبی در ناپرویل می‌گوید: دیابت یکی از بیماری‌های عمده در ایالات متحده است و اکثر کسانی که به دیابت مبتلا هستند به مشکلات قلبی عروقی هم دچار خواهند شد.
گرچه درمان بیماران مبتلا به دیابت معمولا به عهده‌ی متخصص غدد است، اما به توصیه‌ی براون افزایش همکاری بین متخصص قلب و عروق و متخصص غدد بهترین روش برای جنگیدن با این بیماری و عوارض آن است.
دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی
بروان می‌گوید: دخالت متخصص قلب و عروق در کنترل دیابت اهمیت زیادی دارد. او می‌افزاید: اکثر متخصصین سلامت این را می‌دانند که بیماری‌های قلبی عروقی اصلی‌ترین علت مرگ و میر در بیماران دیابتی است. اما خود مبتلایان به دیابت به این نکته آگاه نیستند. نگرانی این بیماران بیشتر به از دست دادن اعضای بدن و از کار افتادن کلیه‌ها مربوط می‌شود. آن‌ها متوجه این موضوع نیستند که شایع‌ترین عامل خطر برای بیماری‌های قلبی عروقی دیابت است.
آمارهای مربوط به بیماران دیابتی نگران کننده است. طبق گفته ی براون، 80% مرگ و میر مرتبط با دیابت در اثر عوارض قلبی عروقی است و 75% بستری شدن‌های مرتبط با دیابت ناشی از عوارض قلبی است.
درصد بالایی از بیمارانی که به علت بیماری عروق کرونر یا دیابت تحت درمان متخصص قلب و عروق قرار می‌گیرند ممکن است مشکلات دیگری نیز داشته باشند که تشخیص داده نشده است. براون می‌گوید: حدود 50% بیماران که به علت داشتن بیماری دیابت تحت درمان قرار می‌گیرند بیماری عروق کرونر نیز دارند و یک سوم از بیمارانی که دچار حمله‌ی قلبی می‌شوند به دیابت هم مبتلا هستند که بیماری دیابت در آن‌ها تشخیص داده نشده است.
تشخیص
شیوع دیابت تشخیص داده نشده ممکن است بیش از آن چیزی باشد که بسیاری از پزشکان و بیماران تصور می‌کنند. ممکن است بیماری سال‌ها به دیابت مبتلا باشد و بیماری او بعدا تشخیص داده شود و در این مدت عوارضی برای او داشته باشد. براون می‌گوید: از زمانی که فرد به بیماری دیابت نوع 2 مبتلا می‌شود تا زمانی که بیماری او توسط متخصص قلب و عروق تشخیص داده شود ممکن است 10 تا 14 سال طول بکشد. در طول این دوره ممکن است بیماران از عوارض قلبی عروقی بیشتری رنج ببرند. باید مراقب باشیم و این فاصله را تا حد امکان کم کنیم.
براون هم‌چنین خاطرنشان می‌کند که افزایش خطر عوارض قلبی عروقی اغلب قبل از هایپرگلیسمیا یا همان ازدیاد قند خون به وجود می‌آید. بیماران اغلب عوارض قلبی عروقی را قبل از شروع یا تشخیص دیابت نشان می‌دهند.
پیشگیری از عوارض
براون می‌گوید با این که آمار ناامید کننده است اما او امیدوار است که اگر متخصص قلب و عروق دستورالعمل‌های پیش‌گیرانه را به کار گیرد، بتوان از بسیاری از عوارض قلبی عروقی در بیماران دیابتی پیشگیری کرد.
براون توصیه می‌کند هنگامی که وجود دیابت در فردی تشخیص داده می‌شود باید استاتین درمانی بر روی او شروع شود. استاتین می‌تواند با تنظیم سطح کلسترول خطر عوارض قلبی عروقی را به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد.
براون در ادامه می‌گوید: آسپرین هم برای بیماران دیابتی مفید است. نتایج مطالعه‌ای که اخیرا صورت گرفت نشان داد که بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران دیابتی از طریق آسپرین درمانی تا 17% کاهش می‌یابد. این همان چیزی است که در بیماران دیابتی اصلا به آن فکر نمی‌کنیم به ویژه اگر این افراد بیماری عروق کرونر نداشته باشند. اما این موضوع در مورد همه‌ی بیماران دیابتی اهمیت دارد.
براون مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین را برای کاهش فشار خون در بیماران دیابتی توصیه می‌کند. او می‌گوید: حتی در بیماران دیابتی که فشار خون طبیعی دارند نیز می‌توان با مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین خطر بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش داد. حتی بهبود ناچیز فشار خون به کاهش چشم‌گیر خطر در بیماران دیابتی می‌انجامد. هدف این است که فشار خون بیمار را زیر 130 روی 80 میلیمتر جیوه بیاوریم.
باید به بیماران دیابتی توصیه شود که رژیم غذایی خود را بهتر کرده و ورزش کنند. براون می‌گوید: هنگامی که تمامی فاکتورهای خطر از جمله چربی و فشار خون کنترل شود، موارد بیماری‌های قلبی عروقی به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد. می‌توانیم با توجه و دقت به جزئیات خطر بیماری‌های قلبی عروقی را در بیماران دیابتی تا 20% کاهش دهیم. با این کار می‌توانیم اثر عمده‌ای بر روی اپیدمی دیابت داشته باشیم.
