خطرات احتمالی جراحی پلاستیک

امروزه جراحی پلاستیک زیبایی بسیار متداول شده و زنان که 90% از مراجعه‌کنندگان برای انجام جراحی پلاستیک را تشکیل می‌دهند، از هر زمان دیگری تمایل بیشتری به این امر نشان می‌دهند. در واقع حالا دیگر انجام جراحی پلاستیک رقابتی، برای جوان شدن نیست؛ چرا که بسیاری از خانم‌هایی که به جراحی پلاستیک تن می‌دهند خود جوان هستند. این امر نشان‌دهنده‌ی موج جدیدی از کمال‌گرایی است؛ برای مثال، بسیاری از خانم‌ها ترجیح می‌دهند که وزن متناسبی داشته باشند و با استفاده از چربی‌های اضافه پهلوها، سایز سینه‌های خود را به اندازه دلخواه درآورند. جراحی پلاستیک امروزه یکی ازپرطرفدارترین جراحی‌های غیرتهاجمی است.

هرچند بسیاری از روانشناسان و جراحان بر این عقیده‌اند که اغلب بیماران از خطرات و ریسک‌های احتمالی جراحی پلاستیک اطلاعی ندارند. آنا والاس، رئیس مرکز جراحی پلاستیک دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید «اغلب مردم فکر می‌کنند این عمل‌های جراحی به سادگی رفتن به رستوران و غذا خوردن هستند. اما باید این عمل‌های جراحی را نیز مثل هر جراحی دیگری جدی بگیرید.»

کارشناسان عوارض جانبی بسیار زیاد فیزیکی، عاطفی و فرهنگی این عمل‌های جراحی را ارائه می‌دهند که شاید دانستن آن‌ها باعث شود درباره انجام جراحی پلاستیک تجدید نظر کنید.

با مداخله در ساختار طبیعی بدن، ریسک ایجاد مشکلات به‌وجود می‌آید. بنابراین باید بسیار مراقب باشید. در یکی از تحقیقات اخیر کشف شد که لیپوساکشن ممکن است باعث لاغری در یکی از مناطق بدن شود، اما مشکل دیگری ایجاد می‌کند. خانم‌هایی که چربی اضافی ران‌ها و زیرشکم را ساکشن می‌کنند، درحقیقت آن سلول‌های چربی را نابود می‌کنند. بنابراین وقتی دوباره وزن اضافه می‌کنند، چربی‌ها به‌صورت غیریکنواخت و نامتوازن در بدن قرار گرفته و بیشتر ناحیه بالای شکم و کمر و بازوهای آن‌ها چاق می‌شود.

هم‌چنین ممکن است تغییر یکی از اجزا باعث شود ظاهر عضو دیگری ناخوشایند به‌نظر برسد. برای مثال جراحی پلاستیک برای لاغری شکم و پهلو ممکن است باعث شود ران‌ها نامتناسب به نظر برسند و یا پروتز و تزریق لب‌ها ممکن است باعث شود بینی بزرگ به نظر برسد.  یا در موارد بسیاری تزریق بوتاکس که ماهیچه‌های صورت را فلج می‌کند، باعث شده دیگر ماهیچه‌ها بسیار غیرعادی به‌نظر برسند.

اما ترسناک‌تر از همه، ایجاد ناهنجاری‌های بالقوه است. برای مثال زمانی‌که مارلین لیز می‌خواست عمل جراحی لیفتینگ صورت را انجام دهد و تصور می‌کرد عمل بسیار ساده‌ای را در پیش خواهد داشت، اما اعصاب صورت وی آسیب جدی دیده است و تاکنون 30 جراحی پلاستیک انجام داده ولی هنوز نمی‌تواند پلک بزند، شغلش را از دست داده و منزوی شده است.

اگر مشکلی پیش بیاید و بیمار از نظر عاطفی وضعیت پایداری نداشته باشد یا از نظر مالی در وضعیت مناسبی نباشد، نتایج آن بسیار فاجعه‌بار خواهد بود. فردی که هم‌اکنون نیز درباره‌ی ظاهر خود حس خوبی ندارند، درصورت بروز مشکل و ناهنجاری اعتماد به نفس خود را از دست خواهند داد. این‌ در حالی است که طبق گفته‌ی پزشکان جراحی پلاستیک بسیاری از مراجعه‌کنندگان برای عمل جراحی پلاستیک ابتدایی نیز پول قرض می‌گیرند.  اگر نیاز به عمل‌های جراحی بعدی داشته باشند، هزینه‌های ناشی از آن زندگی اقتصادی آن‌ها را نابود می‌کند. 

طبق گفته جوزف هولت، روانپزشک و مدیر پزشکی موسسه اوپتوم هلت، معمولا بیماران برای هزینه‌های ذهنی و عاطفی جراحی زیبایی آمادگی لازم را ندارند. استرس و اضطراب جراحی پلاستیک، کم‌خوابی و دوران نقاهت بعداز عمل که اغلب با درد، خستگی و کبودی همراه است، باعث ایجاد کمی افسردگی در بسیاری از افراد می‌شود. وی می‌گوید «در صورت انجام لیفتینگ صورت، درست شبیه به جنگجویی خواهید شد که کتک خورده و این عمل جراحی پلاستیک با تمامی عوارض جانبی خود بر همه زندگی شما تاثیر می‌گذارد.»

طبق گفته هولت، تمامی تغییرات پس از جراحی پلاستیک با افسردگی در طول درمان آغاز می‌شود، سپس به مرحله‌ی پایانی می‌رسد که نتایج عمل قابل مشاهده است اما خیلی زود ممکن است به ناامیدی منجر ‌شود. کسانی که این رویا را درسر می‌پروراندند که با یک تغییر فیزیکی بیشتر درمعرض توجه قرار می‌گیرند، ارتقای شغلی می‌گیرند یا شریک زندگی جذابی پیدا می‌کنند، معمولا وقتی با واقعیت رو به رو می‌شوند ناامید می‌شوند. علاوه‌ بر این ممکن است انتظارات آن‌ها از زیبایی بالا رفته و حتی با وجود موفقیت جراحی پلاستیک و بهبود ظاهرشان، باز هم از «کامل و بی عیب و نقص نبودن» نتیجه بسیار ناامید شوند.

گاهی ممکن است یک بیمار یا پزشک، پس از صرف هزینه و زمان برای عمل جراحی پلاستیک، متوجه یک مشکل زمینه‌ای و پنهانی شوند که از مشکل فیزیکی فراتر است. برای مثال فردی که دارای اختلال بدفرمی بدن BDD است، درباره‌ی یک نقص و عیب دچار توهم شده و آن را بزرگ می‌بیند و به چشم او یک نقص کوچک و خفیف، یک انحراف و بدشکلی فاجعه‌بار است. احتمالا این فرد بعد از جراحی پلاستیک، روی منطقه و عضو دیگری از بدنش متمرکز می‌شود. این افراد دچار وسواس جدیدی می‌شوند. مثلا اول بینی را عمل می‌کنند، بعد نوبت ابروها است و بعد از آن نوبت به گوش‌ها می‌رسد. از نظر آن‌ها این ناهنجاری‌ همواره در بدن‌شان درحال حرکت است.

شاید پنهانی‌ترین خطر جراحی پلاستیک، واکنش‌های دیگران باشد. در این‌ باره باید هشدار داد که شما نمی‌توانید واکنش‌ها و عکس‌العمل‌های دیگران را کنترل کنید. 

از طرفی کسانی که برای جلب توجه در محل کار اقدام به انجام جراحی پلاستیک می‌کنند، باید بدانند که با این‌ کار به هدف خود نخواهند رسید و در عوض همکاران ممکن است به شما به چشم یک فرد بیهوده و دست‌کاری شده نگاه کنند. مردان دیگر ممکن است به همکار مردشان که به‌تازگی مو کاشته با حسادت نگاه کنند و آن را یک مزیت ناعادلانه بدانند. یا خانم‌ها ممکن است در مقابل همکاری که به تازگی سینه‌های خود را پروتز کرده، جبهه گرفته و کار او را سوءاستفاده از قدرت جنسی بدانند. در نتیجه به‌جای این‌که موقعیت بهتری به دست بیاورند، تبدیل به سوژه غیبت همکاران شوند.

درنهایت، خطرات پنهان درون خانواده ممکن است بدترین چیز باشند. کودکانی که والدین یا یکی از بستگان نزدیک‌شان دراثر جراحی پلاستیک تغییرات اساسی کرده باشند، ممکن است نسبت به بدن خود دید بسیار بدی پیدا کنند. هم‌چنین خانم‌هایی که انتظار دارند با انجام جراحی پلاستیک روابط زناشویی بهتری داشته باشند، ممکن است بازتاب و پاسخ درخوری دریافت نکنند. اغلب مواقع مردان دلیل اصلی و انگیزه خانم‌ها را درک نمی‌کنند و بر این باورند که او از ظاهر خود ناراضی بوده یا سعی در جذب مردان دیگر داشته است. درواقع رابطه‌های بسیاری بعد از انجام عمل جراحی پلاستیک و تغییرات فیزیکی اساسی، از بین رفته و تمام شده‌اند.