سوالات متداول درباره فیزیوتراپی

فیزیوتراپیست‌ها تخصص‌های مختلفی دارند که با توجه به نوع بیماری و عضو آسیب‌دیده یا جراحی شده متغیر هستند. درواقع فیزیوتراپیست در رشته‌ی خاصی از فیزیوتراپی آموزش دیده است. این مطلب در خصوص انواع فیزیوتراپی و تخصص فیزیوتراپیست‌ها اطلاعاتی در اختیار شما قرار می‌دهد.

فیزیوتراپیست‌ها چه تخصص‌هایی دارند

فیزیوتراپی ارتوپدیک: شاید متداول‌ترین نوع تخصص فیزیوتراپی، فیزیوتراپی ارتوپدیک باشد. متخصصین فیزیوتراپی ارتوپدیک بیمارانی که عمل جراحی داشته‌اند، بیماران مبتلا به ورم مفاصل، التهاب تاندون یا التهاب مزمن تاندون، کشیدگی و پارگی رباط، کشیدگی یا پارگی تاندون یا ماهیچه، کمر درد یا گردن درد، مشکلات زانو ولگن، بیماری‌های شانه، آرنج و مچ دست و بیمارانی که بعد از ترمیم شکستگی احتیاج به بازتوانی دارند را تحت درمان و فیزیوتراپی قرار می‌دهند. برخی از این متخصصین فیزیوتراپی دارای بورد متخصص مجاز ارتوپدیک هستند.

منوال تراپی: منوال تراپی، یک اصطلاح با دامنه‌‌ای وسیع و گسترده است. منوال تراپی، گونه‌ای از تکنیک‌های درمان با دست را که برای اختلالات حرکتی به کار می‌روند را توصیف می‌کند. حرکت‌دهی درجه‌ی 5 ، حرکت‌‌دهی توام با حرکت مولیگان، تکنیک‌های مایتلند و کالتنبورن، تکنیک‌های عملکردی، حرکت‌دهی سیستم عصبی، حرکت‌دهی مفاصل، کرانیوساکرال تراپی (درمان از طریق ماساژ دادن نقاط لمسی و مفصل‌های کوچک جمجمه)، استرین و کانتر استرین، آزادسازی میوفاسیال و غیره تعدادی از رایج‌ترین تکنیک‌های منوال تراپی هستند. اکثر متخصصین فیزیوتراپی، تکنیک‌های منوال تراپی را در برنامه‌ی درمانی بیمار می‌گنجانند.

فیزیوتراپی سالمندان: برخی از متخصصین فیزیوتراپی در زمینه‌ی توانبخشی سالمندان تخصص دارند. همزمان که بدن پیر می‌شود انواعی از چالش‌ها ظهور می‌کنند. مفاصل سفت می‌شوند، بدن قدرت خود را از دست می‌دهد، مهارت‌های تعادلی نقصان می‌یابد، استخوان‌ها ترد و شکننده می‌شوند (پوکی استخوان)، استقامت بدن کاهش می‌یابد، بهبود یافتن صدمات و آسیب دیدگی‌ها زمان بیشتری می‌برد. برای فیزیوتراپیست‌هایی که با سالمندان کار می‌کنند حفظ تعادل بدن و پیشگیری نمودن از افتادن از اهمیت بالایی برخوردار است و برخی از کلینک‌های فیزیوتراپی، کار خود را فقط به مراقبت از بیمارانی که دچار مشکلات تعادلی هستند اختصاص داده‌اند. اکثر فیزیوتراپیست‌ها با بیماران سالمند کار می‌کنند. برخی از این فیزیوتراپیست‌ها دوره‌های آموزشی اضافه‌تری را گذارنده‌اند، در امتحان بورد تخصصی شرکت کرده‌اند و عنوان متخصص مجاز فیزیوتراپی سالمندان (GCS) را کسب کرده‌اند.

توانبخشی ورزشی: متخصصین فیزیوتراپی که در این شاخه فعالیت می‌کنند در کمک نمودن به بهبود یافتن بعد از آسیب‌دیدگی یا عمل جراحی تخصص دارند. بسیاری از متخصصین توانبخشی ورزشی به آموزش ورزشکارانی که در رشته‌های دو، پرتاب نیزه یا چکش، پرش و سایر رشته‌های تخصصی فعالیت می‌کنند کمک می‌نمایند. متخصصین فیزیوتراپی که دارای عنوان متخصص مجاز ورزشی (GCS) هستند در آزمون بورد تخصصی پذیرفته شده‌اند.

بدنسازی و تندرستی: متخصصین فیزیوتراپی به خوبی آموزش دیده‌اند تا در رابطه با برنامه‌های تندرستی و نیازهای‌‌تان در زمینه‌ی بدنسازی به شما کمک کنند. اگر به یک برنامه‌ی ورزشی نیاز دارید، اگر مشکل اضافه وزن دارید، اگر در رابطه با پوکی استخوان نگران هستید، اگر مشکلاتی در زمینه‌ی دیابت دارید، و یا اگر می‌خواهید یاد بگیرید که چگونه از افتادن پیشگیری کنید فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به شما کمک کنند. این‌ مثال‌ها تنها تعداد کمی از برنامه‌های زیادی است که متخصصین فیزیوتراپی ارائه می‌دهند.

درمان دست: بیشتر فیزیوتراپیست‌ها به‌خوبی آموزش دیده‌اند تا مشکلات مربوط به دست و مچ دست را درمان کنند. برخی از متخصصین فیزیوتراپی واحدهای درسی بیشتری را گذرانده‌اند، آموزش‌های بیشتری دیده‌اند و در آزمون گواهی درمان دست پذیرفته شده‌اند. به این متخصصین فیزیوتراپی، فیزیوتراپیست مجاز دست (CHT) می‌گویند.

سلامت زنان: برخی از فیزیوتراپیست‌ها در زمینه‌ی مشکلات زنان نظیر مشکلات بارداری، دردهای لگنی، بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع تخصص دارند. برای زنانی که به این مشکلات دچار هستند درمان‌های خاصی وجود دارد. بسیاری از زنانی که از مشکل بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع رنج می‌برند بی آن که به تخلیه‌ی ادرار یا مدفوع احتیاج داشته باشد خروج ادار یا مدفوع اتفاق می‌افتاد. یک متخصص فیزیوتراپی قادر است که به این زنان کمک کند.

توانبخشی صنعتی: متخصصین توانبخشی صنعتی به آن دسته از افراد که در حین کار دچار آسیب دیدگی شده‌اند کمک می‌کنند. علاوه بر این، این گروه از متخصصین فیزیوتراپی وظایف شغلی را ارزیابی می‌کنند، وسایل کمکی می‌سازند، وضعیت ارگونومیک بدن شما را ارزیابی می‌نمایند و کمک می‌کنند تا ترتیب و توالی مراحل کار یا وظایف، بازطراحی شوند تا میزان وقوع صدمات کاهش یابد. متخصصین توانبخشی صنعتی اغلب اوقات توانایی شما برای انجام وظایف شغلی معینی را با یک ارزیابی ظرفیت عملکردی (FCE) می‌سنجند.

فیزیوتراپی کودکان: فیزیوتراپیست‌های کودکان در توانبخشی کودکان تخصص دارند. این دسته از متخصصین فیزیوتراپی به کودکانی که به بیماری‌های فلج مغزی، اختلالات رشدی، بیماری‌های دستگاه عصبی، و مشکلات ارتوپدیک دچار هستند کمک می‌کنند.

فیزیوتراپی با آب: در این نوع فیزیوتراپی، فیزیوتراپیست‌ها از مزیت خواص فیزیکی آب استفاده می‌کنند تا به فرآیند توانبخشی کمک کنند. خاصیت شناور ماندن روی آب، تلاطم، فشار هیدرواستاتیک و ویژگی‌های گرمایی آب می‌تواند به توانبخشی بیماران کمک کند. آن دسته از بیماران که از دردهای مزمن، آرتروز، فیبرومیالژیا، رماتیسم مفصلی، جراحی فیوژن ستون فقرات (جوش دادن مهره‌ها به یکدیگر)، تحمل وزن محدود رنج می‌برند تنها تعداد اندکی از گروه‌های مختلف بیمارانی هستند که می‌توانند از آب درمانی سود برند.

توانبخشی قلبی و ریوی: درصد کوچکی از متخصصین فیزیوتراپی در این رشته، فعالیت می‌کنند. آن دسته از فیزیوتراپیست‌هایی که دارای بورد تخصصی توانبخشی قلبی و ریوی (CCS) هستند با بیمارانی کار می‌کنند که حمله‌ی قلبی، عمل‌های بای‌پس یا آنژیوپلاستی داشته‌اند و یا به مشکلات تنفسی، آمفیزوم (جمع شدن هوا در بافت‌های بدن) یا سایر اختلالات مرتبط با قلب یا ریه دچار شده‌اند. متخصصین فیزیوتراپی، تجهیزات مناسب جهت کار کردن با این دسته از بیماران را در اختیار دارند زیرا بسیاری از این بیماران دچار مشکلات ارتوپدیک نیز هستند که توانایی آن‌ها برای فعالیت کردن را محدود می‌سازد. به بیان دیگر، یک فیزیوتراپیست می‌تواند مشکلات مربوط به قلب یا ریه و مشکلات عضلانی را که همزمان با هم وجود دارند را درمان نماید.

توانبخشی صدمات ناشی از وارد آمدن ضربه به مغز، آسیب‌های نخاع و دستگاه عصبی: بخش بزرگی از متخصصین فیزیوتراپی با بیمارانی کار می‌کنند که به آسیب‌های فوق دچار شده‌اند. آموزش‌های عملکردی شامل آموزش راه رفتن، آموزش طرز استفاده از ویلچر، آموزش نشستن یا برخاستن از روی تخت و صندلی (آموزش جا‌به‌جا کردن بدن)، آموزش حرکت کردن در تخت (تحرک داشتن در تخت) و آموزش بیماران برای این که از شانه‌ها، بازوها و دست‌های‌شان استفاده کنند تنها برخی از خدماتی هستند که این دسته از متخصصین فیزیوتراپی به بیمارانی با مشکلات دستگاه عصبی ارائه می‌دهند. این دسته از متخصصین فیزیوتراپی، دارای عنوان متخصص مجاز نورولوژیک (NCS) هستند.

توانبخشی تعادل، گیجی و سرگیجه: بسیاری از افراد از گیجی یا BPPV (سرگیجه‌ی وضعیتی حمله‌ای خوش خیم ) رنج می‌برند. بعضی از کلینیک‌ها در توانبخشی بیماران مبتلا به سرگیجه تخصص دارند. آموزش بیمار، تقویت نمودن بیمار، آگاهی یافتن از مسائل ایمنی، تمرینات مربوط به وضعیت قرار گرفتن بدن و تعادل بدن، تمرین راه رفتن، تکنیک‌های ویژه‌ای که بر روی مراکز حسی و مراکز تعادل مغز و اندام‌ها تاثیر می‌گذارد بخش‌های مهمی از این نوع توانبخشی را تشکیل می‌دهند.

توانبخشی افراد دارای قطع عضو: بسیاری از متخصصین فیزیوتراپی در توانبخشی افراد با قطع عضو تخصص دارند. خدماتی که توسط این دسته از فیزیوتراپیست‌ها به این بیماران ارئه می‌شود عبارتست از مراقبت کردن از عضوی که آسیب دیده، آموزش‌های عملکردی، آموزش راه رفتن، آموزش طرز استفاده از وسایل کمکی مانند چوب زیر بغل، عصا، اعضای مصنوعی و غیره.

مراقبت از زخم: برخی از متخصصین فیزیوتراپی در درمان و مراقبت از زخم، تخصص دارند. این خدمات شامل برداشتن بافت‌های مرده (پاک کردن زخم از بافت‌های مرده و ضدعفونی کردن زخم)، باندپیچی کردن به روش خاص، تجویز دارو یا پماد، به‌کارگیری تحریک آلتراسوند یا تحریک الکتریکی و آب درمانی است. تمرین دادن و آموزش بیمار، جزء بخش‌های روتین برنامه مراقبت از زخم هستند.

فیزیوتراپی بالینی الکتروفیزیولوژیکال: در این نوع فیزیوتراپی، تست‌های الکترو نورو فیزیولوژی نظیر بررسی هدایت عصبی و الکترومیوگرافی انجام می‌شود.

توانبخشی بیماری لنف ادم: دستگاه لنفاوی بخش مهمی از سیستم گردش خون را تشکیل می‌دهد. دستگاه لنفاوی به تصفیه نمودن و تخلیه کردن مایعاتی که در بافت‌ها جمع شده‌اند کمک می‌کند. آسیب دیدگی این دستگاه تخلیه می‌تواند منجر به پدیدار شدن ورم‌های دردناکی در اعضای بدن شود. برخی از متخصصین فیزیوتراپی در درمان لنف ادم تخصص دارند. قرار دادن اعضای بدن در وضعیت‌های خاص، تکنیک‌های ماساژ دادن و باندپیچی کردن خدماتی هستند که توسط این دسته از فیزیوتراپیست‌ها انجام می‌شود.

پیشگیری و توانبخشی پوکی استخوان: برخی از متخصصین فیزیوتراپی در ارزیابی نمودن و تحت درمان قرار دادن پوکی استخوان تخصص دارند. در یک همکاری مشترک با پزشک‌، فیزیوتراپیست یک برنامه‌ی تمرین مقاومت و تحمل وزن را برای آن دسته از بیمارانی که مبتلا به این بیماری خاموش هستند طراحی می‌کند.

آیا فیزیوتراپی درد دارد

یکی از اهداف اولیه‌ی بسیاری از بیماران، آسوده شدن از درد است. متخصصین فیزیوتراپی غالبا از طریق به‌کارگیری تکنیک‌های عملی، استفاده از مدالیته‌هایی نظیر تحریک الکتریکی یا تحریک آلتراسوند، استفاده از کیسه‌های آب گرم و یخ و غیره به این هدف نایل می‌آیند. اغلب اوقات تحرک داشتن نیز موجب تسکین یافتن درد می‌شود بنابراین متخصصین فیزیوتراپی تمرینات مناسبی را به بیمار ارائه می‌دهند که نه تنها درد را تسکین می‌دهد بلکه دامنه‌ی حرکت، قدرت و استقامت بدن را بازیابی می‌کند.
در برخی از موارد، تکنیک‌های فیزیوتراپی دردناک هستند. برای مثال، بازیابی دامنه‌‌ی حرکتی زانو بعد از عمل جراحی تعویض مفصل و یا بازیابی دامنه‌ی حرکتی شانه بعد از عمل جراحی شانه، ممکن است دردناک باشد. فیزیوتراپیست انواعی از تکنیک‌ها را ارائه می‌دهد تا به بیمار کمک کند که تا جایی که ممکن است به اهداف درمانی خود نایل آید. خیلی مهم است که اطلاعات مربوط به شدت درد، تعداد دفعاتی که درد بروز پیدا می‌کند و طول مدت استمرار درد را با فیزیوتراپیست‌تان در میان بگذارید. بدون این اطلاعات، برای متخصص فیزیوتراپی سخت است که برای شما یک برنامه‌ی درمانی تنظیم کند.

در جلسات فیزیوتراپی چه نوع درمان‌هایی ارائه می‌شود

در فیزیوتراپی انواع مختلفی از مداخلات درمانی وجود دارد. برخی از این مداخلات درمانی عبارتند از:
دامنه‌ی حرکتی فعال (AROM): بیمار در طول دامنه‌ی حرکتی یک عضو، آن عضو را بر خلاف جهت جاذبه‌ی زمین بلند می‌کند یا حرکت می‌دهد. AROM یکی از اولین مدالیته‌هایی است که برای آرتروز تجویز می‌شود.

دامنه‌ی حرکتی فعال کمکی (AAROM): این تکنیک برای کشیدن ملایم و یا تقویت نمودن یک عضو بسیار ضعیف کاربرد دارد.

دوچرخه ثابت: این وسیله هم می‌تواند از نوع دارای سیستم مقاومت و یا از نوع فاقد سیستم مقاومت باشد. این وسیله معمولا برای بهبود قوای بدنی و یا بهبود دامنه‌ی حرکت کمر و اندام پایینی بدن و استقامت قلبی - عروقی تجویز می‌گردد.

آموزش طرز گام برداشتن و راه رفتن: تجزیه و تحلیل مشکلات راه رفتن از طریق بررسی بصری تعامل میان کمر، مفاصل ران‌ها، ساق پاها و کف پاها در حین مراحل مختلف راه رفتن که شامل تماس اولیه، پاسخ بارگذاری، مرحله‌ی میانی تکیه کردن، مرحله‌ی پایانی تکیه کردن، مرحله‌ی پیش نوسان، مرحله‌ی میانی نوسان و مرحله‌ی پایانی نوسان می‌باشد. بسیاری از مشکلات کمر، ران، ساق پا، قوزک پا و کف پا می‌تواند بوسیله‌ی ناهنجاری‌های طرز گام برداشتن ایجاد شود و یا خود را در ناهنجاری‌های طرز گام برداشتن نشان دهد.

تمرینات ایزومتریک: این تمرینات عبارتند از انقباض عضلانی بدون حرکت دادن مفصل. این تمرینات معمولا برای تقویت نمودن عضو تجویز می‌شود بدون اینکه به مفصل فشار و یا آسیب وارد شود (مثلا تمرینات در بیماری آرتروز و یا تمریناتی که توسط عضوی که در داخل گچ است باید اجرا شود و یا تمریناتی که می‌بایست بلافاصله بعد از عمل جراحی انجام شود).

تمرینات ایزوتونیک: در این نوع تمرینات، ماهیچه‌ها در طول دامنه‌ی حرکتی خود، از طریق مقاومت کردن منقبض می‌شوند. این تمرینات معمولا برای تقویت کردن عضو تجویز می‌شوند.

حرکت دادن بافت نرم: این تکنیک عبارتست از ماساژ درمانی بافت‌های بدن که با دست انجام می‌شود. از تکنیک حرکت دادن بافت نرم ممکن است برای ریلکسیشن، کاهش ورم، کاهش چسبندگی‌ بافت جای زخم و تسکین درد استفاده شود.

حرکت دادن: هدف روش‌های درمانی عملی در فیزیوتراپی افزایش تحرک بافت نرم و یا مفاصل است. از تکنیک حرکت دادن معمولا برای افزایش تحرک، به تعویق انداختن سفت شدن پیش رونده‌ی ماهیچه‌ها و تسکین درد استفاده می‌شود. انواع مختلفی از تکنیک‌های حرکت دادن وجود دارد که شامل تکنیک مایتلند، کالتنبورن، حرکت دادن ایزومتریک و غیره است.

تسهیل عصبی-عضلانی گیرنده‌های عمقی(PNF): این تکنیک فیزیوتراپی شامل تمرینات مقاومتی منوال در قالب الگوهای مورب است که از حرکات عملکردی تقلید می‌کند. PNF در ابتدا برای بیمارانی که از لحاظ دستگاه عصبی و بصورت فراگیر آسیب دیده بودند استفاده می‌شد اما امروزه  تقریبا در هر جنبه‌ای از درمان عصبی-عضلانی مورد استفاده قرار می‌گیرد از درمان ورزشکاران در مراکز ورزشی گرفته تا درمان بیماران بسیار ضعیف در بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان.

آموزش طرز قرار گرفتن بدن در حالت نشسته و ایستاده: این آموزش‌ها شامل دستور العمل‌هایی درباره‌ی توازن زیست-مکانیکی بدن است که کشیدگی نامناسب و بی مورد عضلات، مفاصل، رباط‌ها، دیسک‌ها و سایر بافت‌های نرم را کاهش می‌دهد. برای بدن، یک وضعیت قرارگیری ایده‌آل وجود دارد اما بیشتر افراد این وضعیت ایده آل را ندارند. متخصصین فیزیوتراپی اهمیت بهبود دادن وضعیت بدن از طریق فعالیت‌های روزانه را برای بیماران شرح می‌دهند. متخصصین فیزیوتراپی ممکن است تمرینات کششی و تقویت کننده را تجویز نمایند تا فرآیند بهبود یافتن وضعیت قرار گیری بدن را تسهیل کنند، از بروز ناتوانی‌های بیشتر پیشگیری کنند و از وقوع مجدد مشکلات در آینده جلوگیری نمایند.

تمرینات مقاومتی پیش رونده (PRE :(PRE تمریناتی هستند که به صورت تدریجی مقاومت (وزنه‌ها) و تعداد دفعات تکرار را افزایش می‌دهند. PRE معمولا برای انقباض عضلات و تقویت آن‌ها تجویز می‌شود. وزنه‌ها، نوارهای لاستیکی و وزن بدن مواردی هستند که از آنها به عنوان مقاومت استفاده می‌شود.

دامنه‌ی حرکتی غیر ارادی (PROM): در این نوع تکنیک، متخصص فیزیوتراپی و یا خود بیمار، عضو مورد نظر را در طول دامنه‌ی حرکتی عضو حرکت می‌دهد تا مفصل یا مفاصل به طور فعالانه‌ای حرکت کنند بدون این که از ماهیچه‌های آن عضو استفاده شود.

تمرینات کششی یا انعطاف‌پذیری: این نوع تمرینات فیزیوتراپی جهت کشیدن عضلات یا بافت‌های نرم طراحی می‌شوند. تمرینات کششی معمولا برای بهبود انعطاف‌پذیری ماهیچه‌هایی که در اثر عدم استفاده، اسپاسم، عدم تحرک و یا به منظور خنثی کردن درد سفت شده اند تجویز می‌شوند.

سرما درمانی یا سرد درمانی: از این تکنیک برای تنگ کردن رگ‌ها استفاده می‌شود (رگ‌های خونی در اثر سرما منقبض می‌شوند یا قطر آن‌ها کاهش می‌یابد) تا مقدار مایعی که مویرگ‌ها در پاسخ به آسیبی که به یک بافت وارد شده است به درون فضای بافتی ترشح می‌کنند کاهش یابد (کاهش ورم). از یخ یا سرما غالبا برای صدمات حاد استفاده می‌شود اما به عنوان تسکین دهنده‌های موثر درد حتی برای مزمن‌ترین دردها نیز کاربرد دارند.

تحریک الکتریکی عصبی - عضلانی (NMES): کاربرد تحریک الکتریکی عصبی - عضلانی، کمک به بهبود قدرت ماهیچه‌هاست (برای مثال تقویت ماهیچه‌ی چهار سر بعد از عمل جراحی زانو و یا آسیب دیدگی). از NMES هم‌چنین برای کاهش درد و ورم و برای تسکین اسپاسم عضلات استفاده می‌شود.

کشش گردن: این تمرین عبارتست از کشش طولی یا محوری گردن به صورت دستی یا به صورت مکانیکی و به صورت متناوب یا پیوسته جهت تسکین درد گردن، کاهش اسپاسم عضلانی و تسهیل نمودن کاهش فشار از روی ستون فقرات. 

گرما: متخصصین فیزیوتراپی به منظور کاهش دردهای مزمن، ریلکس نمودن ماهیچه‌ها و تسکین دادن درد، گرما را به بیمار پیشنهاد می‌دهند. برای آسیب دیدگی‌های حاد و آسیب دیدگی‌هایی که به تازگی رخ داده است نباید از گرما استفاده شود.

یونتوفورزیس: در این تکنیک فیزیوتراپی با استفاه از بار الکتریکی، دارو به درون پوست سوق داده می‌شود. این مدالیته بر مبنای این مفهوم فیزیکی کار می‌کند که بارهای الکتریکی هم نام یکدیگر را دفع می‌کنند بنابراین یک دارو که از لحاظ الکتریکی دارای بار مثبت است توسط پد دستگاه یونتوفورزیس که دارای بار مثبت الکتریکی است از طریق پوست به سمت بافت‌های زیرین رانده می‌شود. یونتوفورزیس معمولا برای آسیب دیدگی‌هایی نظیر ورم کیسه‌های مفصلی شانه و آرنج تجویز می‌شود.

کشش لگن: این تمرین فیزیوتراپی عبارتست از کشش طولی یا محوری پایین کمر به صورت دستی یا به صورت مکانیکی و به صورت متناوب یا پیوسته. کشش لکن می‌تواند برای تسکین درد پایین کمر و اسپاسم عضلانی مفید باشد.

تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS): در این تکنیک، یک جریان الکتریکی با ولتاژ نسبتا کم از طریق یک سری الکترودهای خود چسبنده کوچک به مناطقی از بدن که درد دارند اعمال می‌شود. این تحریک الکتریکی، احساس درد را مستتر می‌کند و یا از بین می‌برد. دستگاه TENS یک یونیت کوچک قابل جابه جایی است. از تکنیک TENS فیزیوتراپی در فواصل زمانی جهت کنترل نمودن درد و کاهش وابستگی به دارو استفاده می‌شود.

آلتراسوند: در این تکنیک، هنگامی که جریان الکتریسته از درون یک بلور کوارتز عبور داده می‌شود امواج صوتی با فرکانس بالا از یک هد صدا ساطع می‌شوند. این امواج موجب لرزیدن ملکول‌های آب که در اعماق بافت‌های بدن هستند می‌شوند و این امر موجب ایجاد یک اثر گرمایی می‌گردد. هنگامی که امواج صوتی پالس دار می‌شوند به جای آنکه اثر گرمایی ایجاد کنند موجب لرزیدن بافت‌ها می‌شوند. جریان امواج صوتی به تبادل مواد مغذی در مقیاس سلولی و بهبود بیماری کمک می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند که تکنیک آلتراسوند برای بهبود رباط‌ها و بطور بالینی به بهبود سندروم تونل کارپل و اسپاسم عضلانی کمک می‌کند.

وان گردابی: در این تکنیک، عضو در وان آبی که دارای تعدادی همزن کوچک است غوطه ور می‌شود تا جنبش‌های ماساژگونه‌ی ملایمی به عضو وارد شود. وان گردابی گرم موجب تسکین درد و کاهش اسپاسم عضلانی می‌شود و اغلب اوقات در حکم یک مرحله‌ی مقدماتی برای تمرینات کششی است. از وان گردابی سرد برای کاهش التهاب و ورم استفاده می‌شود.

آیا در جلسات فیزیوتراپی ماساژ هم دریافت می‌شود

اگر درد یا بیماری‌ام بازگردد چه اتفاقی می‌افتد

آیا میتوان به هر کلینیک فیزیوتراپی مراجعه کرد

آیا فیزیوتراپیست می‌تواند به تشخیص بیماری بپردازد

بعد از فیزیوتراپی چه کاری باید انجام داد

چگونه یک کلینیک فیزیوتراپی انتخاب کنیم

• متخصص فیزیوتراپی می‌بایست دارای مجوز باشد.
• در جلسه‌ی اول ، بیمار می‌بایست سوابق کامل پزشکی خود را در اختیار فیزیوتراپیست قرار دهد و فیزیوتراپیست نیز قبل از انجام هر گونه درمانی، می‌بایست بیمار را مورد معاینه بدنی قرار دهد.
• در طول جلسه اول، بیمار می‌بایست اهداف خود را بهمراه تمام جزئیات شرح دهد.
• فرآیند مراقبت می‌بایست شامل انواعی از تکنیک‌ها باشد. این تکنیک‌ها ممکن است عبارت باشند از تکنیک‌های عملی، کار روی بافت‌های نرم، تمرینات درمانی و در برخی از موارد گرما، سرما، تحریک الکتریکی و آلتراسوند.
• کلینکی که انتخاب می‌نمایید آیا دارای بخش یا خدماتی هست که بتواند بیماری شما را درمان کند؟
• کلینیکی که انتخاب می‌نمایید آیا با بیمه‌ی شما قرارداد دارد یا اگر قرار داد ندارند قصد دارند شما را پذیرش کنند؟
• مکان کلینیک باید به شما نزدیک باشد. از آن جایی که نشستن در ماشین و رانندگی کردن اغلب اوقات مشکلات ارتوپدیک را بدتر می‌کند لذا اگر برای رسیدن به کلینیک فیزیوتراپی که انتخاب کرده‌اید لازم است مسافت طولانی را رانندگی کنید حتما باید دلیل قانع کننده‌ای داشته باشید.
• ساعت جلسات فیزیوتراپی چه موقع است؟
• آیا نتایج پرسش نامه‌های میزان رضایتمندی بیماران قبلی را در اختیار شما قرار می‌دهند؟
• خود متخصص فیزیوتراپی می‌بایست درمان را انجام دهد.
• آیا قبل از جلسه‌ی اول این امکان وجود دارد که بتوانید بطور مختصر با فیزیوتراپیست صحبت کنید؟
• از اعضای خانواده و دوستان‌تان بپرسید که چه کلینیکی را پیشنهاد می‌کنند.