دلایلی برای انجام ندادن جراحی لیزیک
جراحی لیزیک چشم را خشک می‌کند
رایج‌ترین عارضه‌ی جراحی لیزیک خشکی چشم است. عصب‌های قرنیه که مسئول تولید اشک هستند در هنگام جراحی لیزیک آسیب می‌بینند. تحقیقات نشان می‌دهند که این عصب‌ها هرگز به حالت عادی خود باز نمی‌گردند. نشانه‌های خشکی چشم شامل درد، سوزش، حس وجود جسم خارجی در چشم، خارش، قرمزی چشم و چسبیدن پلک به مردمک است. کارشناسان هشدار داده‌اند که جراحی لیزیک می‌تواند منجر به خشکی دائم چشم شود. در تحقیق انجام شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تقریبا 20 درصد از بیماران شش ماه پس از جراحی، از خشکی چشم شدید رنج برده‌اند. در سال 2014، تحقیقی دیگر نشان داد که 30 درصد از بیمارانی که قبل از جراحی لیزیک مشکل خشکی چشم نداشته‌اند، سه ماه پس از جراحی دچار این مشکل شده‌اند. به‌علاوه، آسیب به عصب قرینه طی جراحی لیزیک می‌تواند منجر به درد‌های سندرمی مزمن شود.
جراحی لیزیک منجر به کاهش کیفیت دید می‌شود
بیمارانی که جراحی لیزیک داشته‌اند برای دیدن در نور کم دچار مشکل شده و علائم بصری بیشتری (دوگانه بینی و دیدن هاله) در شب تجربه می‌کنند. بررسی منتشرشده از تحقیقات سازمان غذا و داروی آمریکا اثبات می‌کند که شش ماه پس از جراحی لیزیک، 17.5 درصد از بیماران دیدن هاله‌ی نور، 19.7 درصد درخشش نور، 19.3 درصد مشکل برای رانندگی در شب و 21 درصد از خشکی چشم شکایت داشته‌اند. این سازمان هشدار می‌دهد، بیماران با مردمک چشم بزرگ‌تر ممکن است پس از جراحی دچار کاهش دید در شب شوند. در سال 2014، تحقیقی در سازمان غذا و دارو نشان داد که تا 45 درصد از بیمارانی که قبل از جراحی مشکل دید نداشته‌اند، پس از جراحی لیزیک به حداقل یک نوع از آن مبتدا شده‌اند.
قرینه پس از جراحی لیزیک هرگز به حالت عادی باز نمی‌گردد
فلپ (بافت پیوندی) پس از جراحی لیزیک هیچ وقت کاملا ترمیم نمی‌شود. محققان متوجه شده‌اند که مقاومت کششی فلپ تنها 2.4 درصد از قدرت کل قرینه است. اگر در جراحی لیزیک فلپ برداشته‌شده و یا به‌صورت تصادفی جا‌به‌جا شود، تا پایان عمر بیماران بهبود نخواهد یافت. سازمان غذا و دارو هشدار می‌دهد که بیمارانی که ورزش می‌کنند نباید جراحی لیزیک چشم دریافت کنند.
جراحی لیزیک قرینه را برای همیشه ضعیف می‌کند. نوارهای کلاژن قرنیه هستند که قدرت و شکل آن را تعین می‌کنند. جراحی لیزیک این نوارهای کلاژنی را کشیده و قرینه را نازک می‌کند. لایه‌ی قرینه‌ای نازک و ضعیف پس از جراحی بیشتر در معرض التهابی است که می‌تواند منجر به بیماری کراتکتاژیا (keratectasia) شده (از بین رفتن حالت کشسانی قرینه) و نیاز به پیوند قرینه را ایجاد کند.
جراحی لیزیک عوارض درازمدت دارد
- جراحی لیزری بر دقت سنجش فشار داخل چشم تأثیر داشته و بیمار را در معرض خطر کوری قرار می‌دهد.
- همانند باقی مردم، بیمارانی که جراحی لیزیک دریافت می‌کنند دچار آب مروارید خواهند شد. محاسبه‌ی قدرت لنزهای درون چشمی برای جراحی آب‌مروارید پس از جراحی لیزری دقیق نخواهد بود. این می‌تواند منجر به کاهش دید پس از جراحی آب‌مروارید شده و بیماران را درخطر نیاز به جراحی مجدد قرار دهد. هم‌چنین قطره‌هایی که پس از جراحی لیزیک تجویز می‌شوند، منجر به آب‌مروارید می‌شوند. در سال 2015 محققان گزارش داده‌اند، افرادی که جراحی لیزیک داشته‌اند در مقابل افرادی که تن به چنین جراحی نداده‌اند، حدودا 10 سال و در مقابل افراد عادی 15 سال زودتر نیاز به جراحی آب‌مروارید پیدا می‌کنند. تحقیقی دیگر در سال 2015 نشان داد که بیمارانی که جراحی لیزری دریافت کرده‌اند در مقابل بیمارانی که تن به چنین جراحی نداده‌اند، 6 سال زودتر دچار آب‌مروارید شده‌اند.
- تحقیقات از کاهش دائمی در تراکم سلول‌های کراتوکیت (keratocyte) قرینه‌ای پس از جراحی لیزیک خبر می‌دهند. این سلول‌ها برای ساختار قرینه ضروری هستند. چشم‌پزشکان تصور می‌کنند این موضوع می‌تواند منجر به تأثیر در بهبود پس از جراحی لیزیک شود.
جراحی لیزیک هر دو چشم در یک زمان اصلا به نفع بیمار نیست
در سال 2003 تحقیقی بین اعضای جامعه‌ی جراحی آب‌مروارید و جراحی انکساری آمریکا (ASCRS) نشان داد که 91 درصد از جراحان به بیمار جراحی یک چشم در یک زمان را توصیه نمی‌کنند. جراحی لیزیک هر دو چشم در یک روز، بیمار را در معرض خطر از دست دادن هر دو چشم قرار می‌دهد. سازمان غذا و دارو هشدار می‌دهد که بیمارانی که هم‌زمان دو چشم خود را جراحی می‌کنند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
مشکلات جدی‌تر جراحی لیزیک با گذر زمان ظاهر می‌شوند
ادبیات پزشکی مملو از نمونه‌های عوارض پس از جراحی لیزیک مانند از بین رفتن قرنیه به دلیل عدم ثبات بیوشیمی، التهاب به علت مسدود شدن قرینه، جابه جایی فلاپ، رشد درون مخاطی و جدایی شبکیه‌ی چشم است.وجود فلاپ در قرنیه باعث می‌شود ورودی دائمی برای میکروب‌ها به داخل چشم ایجاد شود که بیمار را در معرض خطر عفونت قرار می‌دهد. این عوارض ممکن است چند هفته، ماه یا سال پس از جراحی موفقیت‌آمیز لیزیک نمایان شوند.
جراحی لیزیک نیاز به عینک را از بین نمی‌برد
جراحی لیزیک چشم در سنین بالای 40 سال نیاز به عینک مطالعه را از بین نمی‌برد و طبق گزارش‌ها، تأثیرات آن پس از مدتی برای جوانان نیز کاهش می‌یابد و درنهایت بیمارانی که این جراحی را دریافت کرده‌اند به استفاده از عینک بازخواهند گشت.
تصور کنید عینکی قدیمی را در قفسه پیدا کرده و آن را روی چشم گذاشته‌اید. این همان حسی است که چند سال پس از جراحی لیزیک خواهید داشت. با این تفاوت که عینک قدیمی برای همیشه به قرینه‌ی چشم شما پیوند خورده است.
گزینه‌های توان‌بخشی پس از جراحی لیزیک محدود هستند
جراحی لیزیک چشم بازگشت ندارد و گزینه‌های درمان مشکلات پس از آن نیز بسیار محدود هستند. لنزهای طبی می‌توانند در صورت قابل تحمل بودن آن‌ها برای بیماران، قدرت بینایی را افزایش دهند. پس از جراحی لیزیک پیدا کردن لنزهای مناسب می‌تواند بسیار دشوار و پرهزینه باشد. بسیاری از بیماران نهایتا از لنز خسته شده و با چشمان ضعیف کنار می‌آیند. در شرایط حاد، پیوند قرینه تنها راه است، در حالی که همیشه نیز منجر به بهبود وضعیت دید نمی‌شود.
روش‌های کم‌خطرتری نسبت به جراحی لیزری وجود دارند
برخی جراحان از جراحی لیزیک به جراحی سطح چشم مانند PRK که نیاز به جراحی قرینه ندارد، تغییر رویه داده‌اند. فراموش نکنید که جراحی لیزیک یک جراحی انتخابی است و با توجه به خطرات آن عقل سالم آن را نمی‌پذیرد. درحالی‌که در آینده ممکن است فناوری روش‌های بهتر و کم‌خطرتری را ایجاد کند، در حال حاضر عینک و لنزهای معمولی بهترین گزینه‌های موجود هستند.
منبع : Lasikcomplications
