بررسی انواع ایمپلنت دندان
هر روز انواع جدیدی از ایمپلنت دندان به بازار می‌آید. در واقع امروزه 40 نوع ایمپلنت وجود دارد که در این مطلب به تعدادی از آن‌ها که بیش از دیگران مورد استفاده قرار می‌گیرند پرداخته‌ایم.
ایمپلنت معمولی
این نوع ایمپلنت رایج‌ترین نوع آن و معمولا به اندازه‌ی یک دندان است. از این نوع ایمپلنت می‌توان برای جایگزین کردن یک، دو یا چند دندان استفاده کرد. می‌توان ایمپلنت را بزرگ‌تر و تعداد دندان‌های آن را بیشتر کرد تا جای دندان‌های از دست رفته را بگیرند. این نوع ایمپلنت به استخوان فک پیچ می‌شود. اگر تعداد دندان‌های از دست رفته زیاد باشد، از چند ایمپلنت استفاده می‌شود. برای ایمپلنت کردن تمام دندان‌ها، حداقل به چهار ایمپلنت نیاز است و این تعداد گاهی اوقات به هشت می‌رسد.
ایمپلنت مینی و میکرو
ایمپلنت مینی از ایملنت معمولی فقط چند میلی‌متر کوچک‌تر است و پیچ‌های کوچک‌تری هم دارد. ایمپلنت میکرو از مینی هم کوچک‌تر است، اما استفاده از آن زیاد رواج ندارد. از این نوع ایمپلنت فقط وقتی استفاده می‌شود که فضای بین دندان‌ها بسیار کم باشد، اما بیمار می‌خواهد به جای بریج زدن یک دندان مستحکم بین دندان‌های دیگر قرار بگیرد.
محکم کردن بریج
در حالی که بریج و ایمپلنت با هم متفاوت هستند، گاهی اوقات برای نگه داشتن بریج از ایمپلنت استفاده می‌شود. این نوع بریج به دندان‌های کناری تکیه نمی‌کند و توسط یک ایمپلنت بسیار محکم پشتیبانی می‌شود. از این نوع ایمپلنت معمولا برای جایگزین کردن یک تک دندان استفاده می‌شود. گاهی اوقات از این نوع ایمپلنت برای بریج‌های متحرک هم استفاده می‌شود که فرد می‌تواند هر وقت که بخواهد از دهان خارج کند.
اوردنچر
از اوردنچر وقتی استفاده می‌شود که بیمار تمام دندان‌های روی فک بالا یا پایین را از دست داده باشد. اوردنچر از استخوان فک و لثه در برابر ساییدگی دندان مصنوعی محافظت می‌کند. این ساییدگی ممکن است به از دست رفتن استخوان فک منجر شود اما با ایمپلنت می‌توان از این مسئله پیشگیری کرد. ایمپلنت طبق معمول داخل استخوان قرار می‌گیرد و باعث می‌شود دندان مصنوعی بالاتر از لثه قرار بگیرید و به لثه و استخوان آسیبی وارد نشود.
حرکت دادن دندان‌ها
برای حرکت دادن دندان‌ها می‌توان با استفاده از ایمپلنت مطمئن شد که دندان‌ها جایی که مد نظر دندانپزشک یا ارتودنتیست است قرار می‌گیرند. ارتودنسی کردن معمولا شامل تکان دادن دندان‌ها برای صاف کردن آن‌ها می‌شود. این مهم‌ترین بخش ارتودنسی است و برای این‌که ارتودنتیست مطمئن باشد دندان‌ها جای مناسبی قرار می‌گیرند، از ایمپلنت استفاده می‌کند و از حرکت اضافی آن‌ها پیشگیری می‌کند.
ایمپلنت موقتی
گاهی اوقات از ایمپلنت برای محکم کردن بریج موقتی استفاده می‌شود. از این نوع ایمپلنت زمانی استفاده می‌شود که دندان‌هایی که قرار است کاشته شوند هنوز آماده نیستند و تا زمان آماده شدن آن‌ها، از ایمپلنت میکرو به‌عنوان جایگزین استفاده می‌شود.
