ساختار سیم و کابل کواکسیال

فرهنگ لغت وبستر  سیم و کابل کواکسیال را این‌گونه تعریف می‌کند «خط انتقالی است شامل یک لوله از مواد هادی‌ الکتریسیته به دور یک رسانای مرکزی که به وسیله‌ی عایق‌ها در جای خود قرار می‌گیرد و برای انتقال پیام‌های تلگراف، تلفن و سیگنال‌های تلویزیونی مورد استفاده قرار می‌گیرد.» این نوع سیم و کابل بیشتر برای مصارفی چون اترنت با باند گسترده، تجهیزات صوتی و تصویری خانگی، رادیوهای تجاری و تلویزیون‌های مدار بسته معروف مورد استفاده قرار می‌گیرند. سیم و کابل کواکسیال قادر است تلویزیون و سایر سیستم‌های سیگنال را از پارازیت محافظت کند و تصویری با کیفیت بالا فراهم کند.

کابل کواکسیال از چهار قسمت تشکیل شده است:

• رسانای داخلی
• رسانای خارجی
• ماده‌ی دی‌الکتریک
• روکش

در این قسمت 5 نوع از رایج‌ترین انواع سیم و کابل کواکسیال را آورده‌ایم:

• کابل تری اکسیال یا تری اکس: این کابل دارای دو رسانای بیرونی است که توسط یک لایه‌ی دی‌اکلتریک از هم جدا شده‌اند. داشتن دو رسانای بیرونی ایمنی و محافظت بهتری را در برابر نویز به وجود می‌آورد.
• کواکس انعطاف‌پذیر: این رایج‌ترین نوع سیم و کابل کواکسیال است. کواکس انعطاف‌پذیر دارای یک رسانای بافته‌ی خارجی است که به کابل امکان انعطاف‌پذیری می‌دهد اما محافظت کامل را تامین نمی‌کند.
• کواکس نیمه‌سخت: این نوع کابل دارای یک رسانای بیرونی مانند شکل یک لوله  است و بافتی سخت دارد. ساختار آن فاقد انعطاف است اما مشخصه‌ امپدانس، یکنواختی به آن می‌دهد.
• کواکس دوال: این نوع سیم و کابل حاوی دو کابل کواکسیال مجزا است‌ که در یک روکش یا پوشش مشترک قرار گرفته‌اند.
• توئین اکسیال یا محور دوقلو: برخلاف ساختار معمول کابل کواکسیال، کابل توئین اکسیال به‌جای یک رسانای داخلی، دارای دو رسانای به هم‌بافته و یا موازی است.