چه کسی پله برقی را اختراع کرد

آیا شما هم مانند کودکان از سوار شدن روی پله برقی‌ لذت می‌برید؟ چرا که نه. بالا و پایین رفتن روی آن پله‌های طویل سرگرم‌کننده است.

شاید هنگامی که سوار پله برقی‌ هستید متوجه نباشید که به‌طور مرتب از بزرگ‌ترین و گران‌ترین ماشین استفاده می‌کنید. البته پله برقی‌ برخلاف اندازه بزرگ و قیمت بالایی که دارد دستگاه بسیار ساده‌ای است.

پله برقی‌ اساسا تسمه نقاله‌‌ای دراز با زنجیره‌‌های چرخان است که تعدادی پله را در یک سیکل ثابت جا به جا و یک پلکان متحرک ایجاد می‌کند.

پله برقی‌ می‌تواند با همین حرکت ساده، بسیاری از مردم را در  یک فاصله کوتاه به‌سرعت جا به جا کند. پله‌برقی‌ها اغلب در اماکنی تعبیه می‌شوند که افراد بسیاری باید بین دو ناحیه به سرعت جا به جا شوند؛ درحالی‌که استفاده از آسانسور در این نقاط غیر عملی خواهد بود. به‌عنوان مثال، پله برقی‌ معمولا در فروشگاه‌های بزرگ، مراکز خرید، هتل‌ها، فرودگاه، مترو، ورزشگاه و سایر اماکن عمومی ساخته می‌شود.

در واقع بسیاری از افراد به این مسئله فکر کرده‌اند و برخی هم اصلا اهمیتی به آن ندادند.

"ناتان ایمز" اولین پله برقی‌ را با ایده " پلکان گردان" به ثبت رساند. هرچند او هرگز ایده خود را به مرحله اجرا نرساند.

سی سال بعد، "لیمون سودر" چهار طرح شبیه به پله برقی‌ ارائه داد که او نیز هیچ‌کدام از آن‌ها را عملی نکرد.

سرانجام در سال 1892 "جس رنو" نقاله ممتد یا آسانسور را ثبت کرد. او هم‌چنین اولین پله برقی‌ فعال را تولید کرد و آن را آسانسور شیب‌دار نامید و در سال 1896 در نیویورک نصب کرد.

بلافاصله بعد از آن "جرج ای ویلر" طرح پله برقی‌ خود را ارائه داد . او هرگز ایده‌های خود را عملی نکرد اما "چارلز سی‌برگر" در سال  1899 یک نمونه تولیدی از پله برقی‌ را در کارخانه آسانسور سازی اوتیس ساخت.

در سال 1900 "سی‌برگر" نام "پلکان متحرک" را ابداع کرد، ‌این کلمه ریشه لاتین داشته و به معنی " حرکت از یک نقطه" است. 

امروزه ما انواع مختلفی از پله برقی‌ در اماکن عمومی مشاهده می‌کنیم. شاید یکی از چشم‌گیرترین سیستم‌های پله برقی‌ جهان در هنگ‌کنگ قرار دارد. پله برقی‌ Central-Mid-Levels  با داشتن 780 متر طول، طویل‌ترین سیستم پله برقی‌ در محیط باز است.