تاثیرات مثبت حیوانات خانگی روی کودکان

کودکان به دلایل متعدد و خوبی حیوانات خانگی را دوست دارند. زیرا حیوانات خانگی، چه کوچک باشند و چه بزرگ به آن‌ها آموزش می‌دهند، آن‌ها را خوشحال می‌کنند و همراهان خوبی برای کودکان به شمار می‌روند. همه می‌دانیم که کودکان عاشق حیوانات خانگی هستند. فقط کافی است یک دور کوچک در اتاق خواب کودک‌مان بزنیم و ببینیم که چگونه این مخلوقات خیالی در کتاب داستان‌ها، فیلم‌ها، موسیقی، میان اسباب بازی‌ها، در دکور و لباس‌های کودکانه و همه جا یافت می‌شوند. در واقعیت، بنابر آمار بازار حیوانات خانگی امریکا، در ده سال اخیر هزینه برای حیوانات خانگی تقریبا دو برابر شده است و به بیش از 38 میلیون دلار رسیده است که از هزینه صنعت عروسک (23 میلیون دلار) و شیرینی (24 میلیون دلار) بسیار بالاتر است. در کل به طور میانگین 4 نفر از هر ده کودک در خانه‌هایی هستند که حیوانات خانگی دارند. 

کتاب‌ها دوست کودکان هستند و آن‌ها گروه خاص خودشان را برای کتاب خوندن دارد. اغلب می‌بینیم که بچه‌ها روی تخت‌شان و یا گوشه‌ای از خانه دارند برای حیوانات خانگی مثل گربه‌شان قصه می‌خواند. به آن‌ها تصاویر را نشان می‌دهند و آن‌ها را نوازش می‌کند و از آن‌ها سوال می‌پرسند. وقتی به قسمت ترسناک داستان می‌رسند آن‌ها را بغل می‌کنند و نمی‌گذارد بترسند. به گفته‌ی ماری رنک جالونگو‚ استاد تعلیم و تربیت دانشگاه ایندیانا در پنسیلوانیا‚ این امر کاملا عادی است و اصلا جای تعجب نیست. بسیاری از مربیان دریافته‌اند که حیوانات خانگی (و به ویژه سگ‌ها) در مدارس به تعلیم کودکانی که مشکل پرورشی دارند بسیار کمک می کند. جدیدا کشف کرده‌اند که وجود این دوستان پنجه‌دار برای تمامی کودکان مفید است. محققان در یک مطالعه از بچه‌ها خواستند که برای یکی از دوستان هم سن خود، یک بزرگسال و یک سگ کتاب بخوانند و همزمان سطح استرس‌شان را بررسی کردند و دریافتند که کودکان با حیوانات خانگی راحت‌تر بودند تا با انسان‌ها. به عقیده‌ی دکتر جالونگو، وقتی به سختی سعی دارید کتاب بخوانید و کسی به شما بگوید وقت آن رسیده که کتاب‌های خود را بردارید و شروع به کار کنید اصلا جالب نیست و درصورتی که این کار همراه حیوانات خانگی مثل یک سگ و یا گربه باشد بسیار لذت‌بخش‌تر است.  

در مطالعه‌ای دیگر از بچه‌ها پرسیدند که چه نصیحتی برای کودکان گوشه‌گیر برای دوست پیدا کردن دارید و اکثر آن‌ها بر داشتن حیوانات خانگی متفق‌القول بودند و نه عروسک و چیزهای دیگر. فرقی نمی‌کند که این حیوانات خانگی یک همستر باشد یا یک اسب. زیرا به عقیده‌ی دکتر جالونگو داشتن حیوانات خانگی به کودکان کمک می‌کند که با دوستان خود حرفی برای گفتن و  نیز یک علاقه‌ی مشترک داشته باشند. حیوانات خانگی هم‌چنین مایه‌ی آرامش هستند. پیرامون این موضوع دکتر ملسون از یک گروه کودکان 5 ساله پرسید که وقتی احساس عصبانیت ترس و ناراحتی دارید و یا رازی دارید چه می‌کنید؟ او در پاسخ دریافت که 40 درصدشان در این گونه موارد به طور خودکار به حیوانات خانگی خود پناه می‌برند. به گفته‌ی دکتر ملسون «خانواده‌ها کشف کردند که کودکانی که همراه حیوانات خانگی هستند اضطراب کمتری دارند.»

دکتر ملسون مطالعه‌ای آغاز کرده که در آن به تاثیر حیوانات خانگی پرداخته تا دریابد چگونه انسان‌ها توانایی مراقبت از دیگران را در خود به وجود می‌آورند. وی تصریح می‌کند که «تربیت ویژگی نیست که به یک باره در دوران بزرگسالی و وقتی به آن نیاز داشته باشیم پدید بیاید» و این‌که تربیت چیزی نیست که بتوان آن را یاد گرفت. لازم است افراد در دوران کودکی مراقبت از دیگران را یاد بگیرند. در این دنیای مدرن بچه‌ها فرصت مراقبت از دیگران را پیدا نمی‌کنند و فقط حیوانات خانگی را در کنار خود می‌یابند.

حالا سوال این‌جاست که بذر مهارت‌های صحیح تربیتی پدر و مادر چگونه در طول دوران کودکی کاشته می‌شوند؟ خانم ملسون معتقد است که تنها راه حیوانات خانگی هستند. وی در تحقیق خود مدت زمانی را که کودکان بالای سه سال فعالانه به مراقبت از حیوانات خانگی و نیز مدت زمانی را که به نگهداری و بازی کردن با خواهر و برادر کوچک‌تر خود می‌گذرانند را باهم مقایسه کرد و مشاهده کرد که در طول 24 ساعت که کودکان را زیرنظر داشته است، کودکانی که حیوانات خانگی داشتند 10.3 دقیقه را به مراقبت از آن‌ها می‌گذراندند در صورتی که 2.4 دقیقه را به نگهداری از خواهر یا برادر کوچک‌ترشان اختصاص می‌دادند. وی هم‌چنین عنوان می‌کند که «پرورش حیوانات خانگی برای پسر بچه‌ها به طور ویژه‌ای با اهمیت است زیرا مراقبت کردن از یک حیوان برای یک پسر مثل دیدی که دخترها به این کار دارند نیست. دید دخترها بیشتر پرستاری، خاله بازی و یا بازی با عروسک‌هاست. دخترها در سن 8 سالگی بیشتر از پسرها در امر نگهداری و مراقبت هم داخل و هم خارج از خانه مشغول می‌شوند. ولی در رابطه با مراقبت از حیوانات خانگی هر دو به یک اندازه درگیر آن می‌شوند.»

بنا بر مطالعه‌ای که دنیس اونبی (متخصص اطفال و مدیر مرکز آلرژی و ایمنی شناسی در دانشکده پزشکی جورجیا) به انجام رساند مشخص شد که وجود حیوانات خانگی در خانه خطر ابتلای کودکان به آلرژی‌های خاص را کاهش می‌دهد. طی این تحقیق 474 کودک از بدو تولد تا 7 سالگی زیر نظر بودند. وی دریافت که احتمال ابتلا به آلرژی در کودکانی که در خانه حیوانات خانگی نداشتند در مقایسه با کودکانی که در معرض یک، دو و یا چند سگ و یا گربه بودند دوبرابر است. آزمایش‌های پوستی انجام شده بر روی کودکانی که در منزل حیوانات خانگی داشتند نسبت به موارد حساسیت زا هم‌چون حیوانات خانگی، گرد و غبار و هم‌چنین مواد حساسیت‌زای خارجی مانند علف مثبت بود. مطالعات دیگر در این زمینه نشان دادند که بودن کودکان در معرض حیوانات خانگی از سال‌های اول زندگی خطر بروز آسم را کاهش می‌دهد. هیچ‌کس علت اصلی این موضوع را با اطمینان نمی‌داند. ولی دکتر اونبی نظریه‌ای دارد که می‌گوید «وقتی یک کودک با سگ و یا گربه بازی می‌کند آن حیوان معمولا او را لیس می‌زند.» وی معتقد است از طریق همین لیسیدن باکتری‌هایی که در دهان حیوانات خانگی می‌کنند به کودک منتقل می‌شوند و بودن در معرض باکتری‌ها می‌تواند واکنش سیستم ایمنی کودک به مواد حساسیت زا را تغییر دهند. 

بزرگ‌ترین فواید داشتن حیوانات خانگی غیر قابل پیش‌بینی می‌باشد حتی برای خانواده‌هایی که با حیوانات خانگی بزرگ شده‌اند. آن‌ها می‌توانند به خانواده‌ها کمک کنند که صمیمی‌تر و قوی‌تر باشند. دکتر ملسون می‌گوید «هربار که از بچه‌ها و والدین پرسیدم که آیا حیوانات خانگی شما واقعا از اعضای خانواده شما به شمار می‌روند، اکثر آن‌ها با حالت تعجب از سوالم و طوری که گویی بهشان برخورده باشد پاسخ دادند البته که جزئی از خانواده هستند!» حیوانات خانگی همیشه دلیل فعالیت‌هایی هستند که خانواده‌ها دسته جمعی انجام می‌دهند. فعالیت‌هایی مثل بیرون بردن آن‌ها، تمیز کردن‌شان، غذا دادن و یا بازی کردن با آن‌ها.حتی تماشا کردن گربه‌ای که دم خود را دنبال می‌کند و یا ماهی که در آکواریوم شنا می‌کند نیز ارزش تربیتی دارد و در روابط خانوادگی کودک موثر است. این‌گونه وقت گذراندن، سرعت گیج‌کننده‌ای که این دنیای مدرن با آن پیش می‌رود را کاهش می‌دهد. شاید اگر کسی از شما بپرسد چکار می‌کردی پاسخ دهید هیچ کار. در صورتی که داشتید مهم‌ترین کار را در طول یک روز با کلی کارهای روزمره انجام می‌دادید.