معمولا وقتی مشخصه‌ای نفرت‌انگیز یا زشت از چهره‌ی فردی حذف می‌شود و چیزی زیبا و خوشایند جای آن را می‌گیرد، شاهد ایجاد تغییر در شخصیت او نیز هستیم. 

نمونه‌های این ناهنجاری‌ها عبارتند از:

  • گوش‌های بیرون زده
  • بینی بزرگ یا ناصاف که به چهره یا نیم رخ نمی‌خورد
  • قوز 
  • پلک‌های افتاده یا پف زیر چشم
  • چانه‌ی عقب رفته
برخی از شواهد پزشکی نشان می‌دهد تاثیر بازگشت اعتماد به نفس پس از جراحی زیبایی به حدی است که باعث می‌شود زندانیانی که تحت این عمل جراحی زیبایی قرار می‌گیرند اصلاح شده و رفتار بهتری از خود نشان دهند.
در سال 1952 یک جراح پلاستیک به نام جی بانکوف یافته‌های خود را تحت عنوان «جراحی پلاستیک و جرم‌شناسی» در مجله‌ی جراحی غرب منتشر کرد. بانکوف چهار زندانی را برای اصلاح ناهنجاری‌های مادرزادی یا اکتسابی در چهره انتخاب کرد. این جراحی‌ها عمدتا ترمیمی و جراحی زیبایی بینی بودند.
به گفته‌ی دکتر بانکوف این زندانیان بلافاصله پس از جراحی زیبایی بینی تغییرات رفتار مثبتی را از خود نشان دادند که عدم ارتکاب به جرم هم شامل آن می‌شد. این جراح پلاستیک تغییرات مثبت در رفتار این زندانیان را به افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس در آن‌ها در اثر جراحی زیبایی بینی یا جراحی ترمیمی نسبت داد.

تبهکاران با انجام جراحی زیبایی بینی و جراحی زیبایی صورت عزت نفس کافی پیدا می‌کنند.

اگر تبهکاران با انجام جراحی زیبایی بینی و جراحی زیبایی صورت عزت نفس کافی پیدا کردند تا تغییر مثبتی در رفتار و زندگی خود بدهند، تصور کنید انجام این جراحی‌ها چگونه می‌تواند زندگی افراد عادی را در خانه و همین‌طور در حین کار تغییر دهد.
در سال 1965 دکتر ادوارد لویسون آزمایش دیگری را ترتیب داد تا تاثیر جراحی زیبایی بینی و ترمیمی در میان زندانیان اوکالا را مورد بررسی قرار دهد. او در این آزمایش 450 زندانی را به مدت بیش از یک دهه مورد مطالعه قرار داد. دکتر لویسون نیز بر این عقیده بود که اصلاح ناهنجاری‌های صورت به ویژه بینی، می‌تواند باعث بهبود اعتماد به نفس زندانیان شود.
شاهد این مدعا چیزی نمی‌تواند باشد جز کاهش میزان جرم. با این‌که در آن زمان به طور معمول 75% زندانیانی که از زندان آزاد می‌شدند به علت ارتکاب به یک جرم دیگر به زندان بازمی‌گشتند، از میان این 450 زندانی که جراحی زیبایی بینی یا اصلاحی صورت انجام داده بودند 42% پس از آزادی، مجددا دست به کار خلاف زدند و به زندان باز گردانده شدند.
در دهه‌های 70 و 80 میلادی دانشگاه سام هیستون با همکاری زندان تگزاس 1000 زندانی را تحت عمل جراحی زیبایی قرار داد. میزان بازگشت زندانیان در این زندان در حالت معمولی 33% بود اما از این 1000 زندانی که جراحی زیبایی بینی یا اصلاحی انجام داده بودند 15% درصد دوباره به زندان بازگشتند.
دکتر جان اف پیک، جراح پلاستیک در ایلینویز بین سال‌های 1937 تا 1967 بر روی حدود 500 زندانی عمل جراحی زیبایی بینی و ترمیمی صورت انجام داد.
کار ماهرانه‌ی دکتر پیک بر روی زندانی‌های زندان‌های ایلینویز به ویژه ندامت‌گاه استیت‌ ویل در چند ژورنال پزشکی مطرح مورد تقدیر قرار گرفت. تئوری او این بود که اصلاح نقص های فیزیکی می‌تواند به اصلاح روانی بسیاری از زندانیان منجر شود.


منبع : Robertkotlermd