مطالعات متعددی در خصوص واریس نشان داده است که خانم‌ها بیشتر از آقایان در معرض خطر این بیماری قرار دارند و یکی از دلایل این مسئله هم هورمون پروژسترون است. این هورمون در بدن آقایان و خانم‌ها وجود دارد، اما میزان آن در بدن خانم‌ها بیشتر است. در مطالعه‌ای که در سال 2009 روی خانم‌های باردار انجام شد، محققین دریافتند که میزان هورمون پروژسترون در بدن خانم‌هایی که به واریس مبتلا هستند نسبت به خانم‌هایی که این بیماری را ندارند بیشتر است. 

در تحقیقات دیگری که روی تاثیر هورمون پروژسترون بر سیاهرگ‌ها انجام شد، محققین متوجه شدند که سیاهرگ‌هایی که معمولا ورم می‌کنند و به رگ‌های واریسی تبدیل می‌شوند، نسبت به تاثیرات این هورمون حساسیت بیشتری نشان می‌دهند. 


رابطه‌ی هورمون پروژسترون و واریس

علاوه بر تاثیر این هورمون روی چرخه‌ی قاعدگی و چند عضو از بدن، پروژسترون به شل شدن دیواره‌های رگ‌ها منجر می‌شود. محققین عقیده دارند که وقتی این دیواره‌ها شل می‌شوند، دریچه‌های رگ‌ها هم شل می‌شوند و فشار خونی که داخل آن‌ها جریان دارد کاهش پیدا می‌کند و رگ‌ها ضعیف‌تر می‌شوند. از آن‌جایی که میزان این هورمون در بدن خانم‌ها بسیار زیاد است و یکی از هورمون‌های اصلی جنسی آن‌ها محسوب می‌شود، این مسئله حداقل یکی از دلایلی است که خانم‌ها بیش از آقایان به واریس مبتلا می‌شوند. بالا و پایین شدن میزان پروژسترون در دوران قاعدگی و یائسگی هم می‌تواند یکی از دلایل واریس باشد. 


رابطه‌ی بارداری و واریس

یکی دیگر از دلایلی که خانم‌ها بیش از آقایان به واریس مبتلا می‌شوند، بارداری است. حمل کردن جنین فشار زیادی روی پایین‌تنه و پاها وارد می‌کند؛ این ممکن است به ورم کردن رگ‌های پا منجر شود. البته اگر واریس فقط ناشی از بارداری باشد معمولا پس از وضع حمل از بین می‌رود. اما در بارداری‌های بعدی دوباره نمایان می‌شود و ممکن است همیشه با فرد بماند. 

جدای از جنسیت، واریس چه برای آقایان و چه برای خانم‌ها می‌تواند به حس خستگی مفرط در پاها منجر شود. اگر واریس درمان نشود، می‌تواند به مشکلات دیگری مثل خونریزی نیز بیانجامد.


منبع : Stjohnsvein