آب معدنی یا آب شیر
آب‌معدنی برخلاف آب شیر که از طریق لوله‌کشی به خانه‌های شما می‌آید، در کارخانه بسته‌بندی می‌شود و حاوی مواد معدنی است که یا خاصیت درمانی دارند یا مزه‌ی آب را بهتر می‌کنند. اما این‌که کدام آب را بنوشیم ممکن است برای خیلی‌ها سوال باشد. ما در این مطلب سعی کردیم با بررسی جوانب این دو نوع آب نوشیدنی پاسخی برای این سوال فراهم کنیم.
بررسی
آب شیر که می‌تواند نرم یا سخت باشد، از طریق سیستم لوله‌کشی، پمپاژ و تصفیه‌‌ای پیچیده به ساختمان‌ها و خانه‌ها می‌رسد. لوله‌های پلاستیکی از سال 1970 رواج یافتند و از مواد مختلفی ساخته می‌شوند؛ اما لوله‌های پلاستیکی به اندازه‌ی لوله‌های مسی و برنجی آب را تمیز نگه نمی‌دارند. لوله‌های مسی ضد باکتری هستند و باکتری‌ها نمی‌توانند در آن‌ها رشد کنند. به همین دلیل آبی که از طریق لوله‌های پلاستیکی انتقال پیدا می‌کند ممکن است آلوده شود.
آب‌معدنی آبی است که از چشمه‌های طبیعی که گفته می‌شود خواص مفیدی دارند استخراج و در کارخانه در بطریهای پلاستیکی بسته‌بندی می‌شود. البته آب‌معدنی می‌تواند از چشمه‌های طبیعی نباشد و مواد معدنی به‌صورت مصنوعی به آن اضافه شوند.
مواد شیمیایی
آب شیر ممکن است حاوی مواد بدون ضرری مثل کلسیم کربنات، منیزیم و آهن و هم‌چنین گازهای بد بو مثل هیدروژن سولفید باشد. شرایط جغرافیایی که روی آب‌های زیرزمینی تاثیر می‌گذارند میزان این مواد شیمیایی را تغییر می‌دهند. آب‌معدنی ممکن است حاوی آهن، منیزیم، کلسیم یا زینک باشد. میزان این مواد شیمیایی بسته به برند و کارخانه‌ی آب‌معدنی تغییر می‌کند.
میزان مصرف
آب‌معدنی و آب شیر در سراسر دنیا در دسترس هستند. تقریبا هر هفته یک میلیارد قوطی آب‌معدنی از طریق کشتی، قطار و کامیون در آمریکا جابه‌جا می‌شود. انتقاد اصلی که به آب‌معدنی وارد است به بطریهای آن مربوط می‌شود. بطریهای آب‌معدنی معمولا از موادی ساخته می‌شوند که در طبیعت پس از مدت بسیار طولانی تجزیه می‌شوند و آسیب‌های زیادی به محیط‌زیست وارد می‌کنند. به همین دلیل گفته می‌شود مصرف آب شیر نسبت به مصرف آب‌معدنی آسیب‌های کمتری به محیط‌زیست وارد می‌کند.
