ایمنی داربست

پیامد و نتیجه‌ی ناآگاهی و عدم پیروی از اصول و مقررات ایمنی و دستورالعمل‌ها قبل از نصب،‌ استفاده و مونتاژ  داربست منجر به آسیب جدی یا مرگ می‌شود. نصب، حرکت دادن و برداشت داربست‌ها باید تحت نظارت یک فرد و کارشناس باتجربه صورت بگیرد.

کارشناس باتجربه باید توانایی شناسایی خطرات موجود و قابل پیش‌بینی را داشته باشد و از مجوز و اختیارات لازم برای ایجاد اقدامات و اصلاحات فوری برخوردار باشد؛ مثلا این اختیار را داشته باشد که کار را تا زمان رفع خطرات موجود متوقف کند. این کارشناس باتجربه باید قادر به تصمیم‌گیری در مورد مسائل  مختلف از جمله حفاظت در برابر سقوط، انسجام و دسترسی ایمن به داربست باشد. کارشناس باید با مشخصات ساخت و دستورالعمل‌ها برای استفاده‌ی ایمن از داربست آشنا باشد. معمولا این شخص، شخصی است که دارای ترکیبی از تجربه‌ی کاری و اعتبارهای آموزشی فراوان می‌باشد.

محل کار باید به منظور پی بردن به شرایط زمین، مقاومت ساختمان مورد حمایت، نزدیکی به خطوط برق که حداقل فاصله بین خطوط انرژی برق و داربست باید تا 10 متر باشد و موانع بالای سر مورد بررسی قرار بگیرد. شرایط باد و پوشش حفاظت آب و هوایی نیز از ملاحظات مهمی هستند که باید مد نظر قرار گیرند. فاصله فریم و اندازه تخته زیر سری را می‌توان تنها بعد از محاسبه‌ی کل بارهایی که قرار است بر داربست وارد شود و قدرت سازه تعیین نمود. اطلاعات ظرفیت حمل بار برای قطعات داربست هم باید از طریق تولید کننده یا فروشنده قطعات داربست ارائه شود.

داربست دائمی یا ثابت با ارتفاع بیش از 4 متر و داربست گردان یا متحرک با ارتفاع بیش از 2 متر باید توسط یک فرد حرفه‌ای طراحی شود. قبل از برپا کردن داربست، باید تمام تجهیزات بازرسی گردند تا اطمینان حاصل شود که شرایط خوبی دارند و بدون عیب و قابل تعمیر هستند. تجهیزات آسیب دیده یا عیب‌ دار را نباید استفاده کرد. تخته‌های چوب مورد استفاده برای داربست  هم با صحیح و سالم و استاندارد باشند.

تمام افراد باید هنگام نصب، حرکت دادن یا برداشت داربست‌ها از کلاه ایمنی استفاده کنند. هنگام نصب داربست بر روی زمین نرم،‌ یخ زده یا پر و انباشته باید مراقبت‌ ویژه‌ای داشت. تیرهای پایه باید مسطح بوده و در تماس کامل با سطح پشتیبان باشند. پایه‌های فلزی و اسکرو جک‌ها به همراه پایه‌های فلزی باید با تیرهای پایه و پایه‌های داربست در تماس باشند. برای جبران زمین ناهموار تنها باید از اسکرو جک استفاده کرد. از اشیاء بی‌ثبات مثل بلوک‌های چوبی، آجر یا سنگ نباید استفاده کرد.

ارتفاع داربست متحرک نباید از چهار برابر عرض پایه تجاوز کند. ممکن است به منظور افزایش عرض پایه در هنگام لزوم، در هر دو طرف برج از دیرک یا شمع استفاده شود. اما باید در نظر داشت که تمام چرخ‌های گردان‌ زیر  داربست، پیچ و مهره یا سایر ابزارهای امن دیگر، به فریم متصل شوند. البته باید در نظر داشت که وزن  داربست که شامل بار برج می‌باشد نیز نباید از ظرفیت چرخ‌های گردان‌ زیر  داربست تجاوز کند. نکته خیلی مهم این‌که چرخ‌های گردان باید قابلیت قفل شدن داشته باشند؛ البته در مواقع حرکت قفل داربست  را باید خلاص کرد. در ضمن تمام فریم‌های برج باید به صورت چپ و راست مهاربندی شوند.

1 . OSHA مستلزم این است که داربست‌بندی ساختمان در زمانی‌که ارتفاع داربست از چهار برابر حداقل عرض پایه تجاوز می‌کند ایمن باشد.

2 . بست لوله پایین نباید بیش از چهار برابر حداقل عرض پایه و پس از آن هر 26 فوت به طور عمودی باشد. بست‌ها در صورتی که کمتر از چهار برابر حداقل عرض پایه داربست باشند، باید تا جای ممکن نزدیک به بالای ساختمان باشد.

3. لوله‌های بست عمودی باید در انتهای داربست قرار بگیرند و در فواصل افقی بیش از 30 فوت نباشند.

4. لوله‌های بست باید با پیشرفت نصب داربست نصب شده و تا زمانی که داربست برداشته نشده، بست‌ها باقی بمانند.

5. براکت‌های جانبی، سکوهای کار معلق، قرقره یا بالابرها و شرایط باد را باید در نظر گرفت و با لوله‌های بست یا هادی‌های اضافه جبران شود.

6. داربست‌های دایره‌ای شکل که به‌طور کامل در اطراف یا درون سازه نصب می‌شوند، باید با استفاده از یک بریس، از کج شدن یا یک وری شدن آن‌ها جلوگیری کرد.

7. میله‌های حفاظ  بر روی داربست‌های جوش داده شده که تا  3 متر یا بیشتر ارتفاع دارند لازم هستند. ارتفاع میله‌های بالا باید 91 سانتیمتر و حداکثر تا 114 سانتیمتر باشد. میله‌های بالا باید قادر به تحمل حداقل90 کیلوگرم فشار خارجی و میله‌های میانی نیز باید قادر به تحمل حداقل 68 کیلوگرم فشار باشند.

8. بریس ضربدری اگر بین 50 تا 76‌ سانتیمتر بالاتر از سکوی کار باشد، ‌به جای میله‌های حفاظ قابل قبول هستند. بریس ضربدری بین 96 و 121 سانتیمتر بالاتر از سکوی کار را ممکن است به عنوان میله بالایی استفاده کنند.

9. کارگران برای داربست بندی بیش از 3 متر، باید در زمانی که گارد ریل‌ها ارائه نشده‌اند، با استفاده از سیستم‌های حفاظت از سقوط شخصی محافظت شوند.

10. علاوه بر پوشیدن کلاه ایمنی، هر کارگر روی داربست باید با قرار دادن تخته‌های قرنیز یا اسکرین‌ها، در برابر افتادن ابزارهای دست در حال سقوط، آوار یا سایر اشیاء محافظت شود.

11. فواصل بین تخته‌های داربست نباید بیش از 2.5 سانتیمتر باشد. یک تخته‌ی بدون تسمه داربست باید حداقل تا 15 سانتیمتر را پشتیبانی کند.

12. در سکوی کار داربست با  بیش از یک بخش ارتفاع ، باید با ارائه‌ی نردبان یا پله دسترسی ایمن به آن را فراهم کرد. هنگام استفاده از نردبان، باید در ازای هر 10.66 متر، یک پاگرد وجود داشته باشد. 

13. فاصله‌ی داربست از یک خط 220 ولت باید حداقل نزدیک به 1 متر باشد.

14. کارگران در هوای بادی بیش از 48 کیلومتر در ساعت مجاز به کار نمی‌باشند.

15. در بازرسی‌های قبل از شیفت باید موارد زیر را بررسی کرد:

الف)‌ قرار گیری مناسب و ثبات پایه‌های فلزی و تخته زیرسری 

ب) بریس ضربدری، به منظور حصول اطمینان در خصوص مربع بودن سازه

ج) میله‌های حفاظ به منظور ایمنی ساخت و ساز و جایگیری مناسب.

د) شکاف‌، ترک خوردگی و پوسیدگی یا مناطق آسیب دیده‌ی سکوی کار