نگاهی به تاریخ طراحی دکوراسیون داخلی

طراحی دکوراسیون داخلی به معنی طراحی و چیدمان خاص فضای داخلی یک اتاق و یا ساختمان است. طراح دکوراسیون داخلی نیز کسی است که کار طراحی دکوراسیون و چیدمان را انجام می‌دهد. حرفه طراحی دکوراسیون داخلی نیازمند داشتن قدرت طراحی ذهنی بالا، ارتباط با مشتری و اجرای موفق طرح است. 

در گذشته فضای داخلی ساختمان‌ها جزئی از فرآیند ساخت بود. حرفه‌ی طراحی دکوراسیون داخلی به دلیل توسعه‌ی جامعه و معماری پیچیده مدرن به وجود آمده است. نیاز به استفاده‌ی بهینه از فضای ساختمان، نمای کارآمد و زیبا به توسعه حرفه طراحی دکوراسیون داخلی کمک شایان ذکری کرده است. در گذشته معماران هندی به‌عنوان طراحان دکوراسیون داخلی کار می‌کردند. این مسئله به روشنی در کارهای ویشواکارما یکی از خدایان افسانه‌های هندی قابل مشاهده است. هم‌چنین مجسمه‌های زیادی در قصرهای هند قرن هفدهم که به‌عنوان بخشی از نما استفاده شده‌اند، خود گواه وجود این حرفه در گذشته است. در مصر باستان در مقبره‌ها انباری وجود داشت که به‌عنوان مخزن نگه داری غذا استفاده می‌شد. با نگاهی به جزئیات بناهای مصر باستان از تهویه گرفته تا ستون‌ها و پنجره و درب‌ها می‌توان به اهمیت طراحی دکوراسیون داخلی در آن دوران پی‌برد. در قرن 17 و 18 میلادی و تا اویل قرن 19، کار طراحی دکوراسیون داخلی بر عهده‌ی سازندگان خانه بود. در این دوران معماران کارگران یا هنرمندانی را برای تکمیل کردن دکوراسیون داخلی بناهای‌شان استخدام می‌کردند.

از اواسط تا اواخر قرن 19 خدمات طراحی دکوراسیون داخلی در غرب گسترش یافت. همان‌طور که سطح زندگی طبقه‌ی متوسط در آمریکا و اروپا بهتر می‌شد، آن‌ها به طراحی دکوراسیون داخلی منازل‌شان علاقه‌مند شدند. سازندگان بزرگ وسایل و لوازم خانگی خود را مطابق با گسترش طراحی دکوراسیون داخلی رشد دادند و طرح‌ها و سبک‌های متنوعی را تولید کردند. این تجارت تا سال 1914 رونق یافت. در این زمان طراحان دکوراسیون داخلی مستقل شروع به فعالیت کردند. این مسئله راه را برای حضور طراحان حرفه‌ای در اواسط قرن بیستم هموار کرد. در سال‌ها 1850 تا 1860 بازار خرید و فروش لوازم خانگی گسترش یافت. از همین رو تقاضا برای لوازم خانگی شیک و زیبا افزایش یافت و در نتیجه به منظور تامین  تقاضا برای انجام پروژه‌های طراحی دکوراسیون منازل و ساختمان‌های تجاری این صنعت بزرگ‌تر و گسترده‌تر شد. سازندگان ساختمان به منظور افزایش تقاضای مشتریان گروهی شامل بنا، گچ کار، طراح دکوراسیون داخلی، برق کار و کاشی کار استخدام کردند. به تدریج شرکت‌های ساختمانی شکل گرفت و به منظور تبلیغات و جلب نظر طبقه متوسط طرح‌ها و نماهای جذاب را به صورت بروشور در سطح کشور منتشر کردند.

زمانی که تعداد و اندازه‌ی ساختمان‌های تجاری گسترش یافت، مغازه‌ها قسمتی از فضای خود را برای تبلیغات به شکل خاصی دکوربندی کردند. یکی از ابزارهای قدرتمند تبلیغات درست کردن ماکت اتاق با دکوراسیون داخلی برای دیدن عموم در نمایشگاه‌های بین‌المللی بود. سازندگان لوازم خانگی نقش مهمی به‌عنوان مشاور طرح و سبک در تبلیغات برای طبقه‌ی متوسط ایفا کردند. به تدریج فروشگاه‌های عرضه‌ی لوازم خانگی شروع به دریافت قرارداد جهت طراحی دکوراسیون داخلی کردند.

یکی از معماران مهمی که در تبلیغ نظریات طراحی دکوراسیون داخلی برای طبقه‌ی متوسط نقش داشت، اوون جونز بریتانیایی بود. جونز یکی از بانفوذترین نظریه پردازان طراحی دکوراسیون داخلی قرن 19 بود. یکی از موفق‌ترین پروژه‌های او کرسیتال پالس در سیندم سال 1854 بود. او در طراحی دکوراسیون داخلی وسایل آهنی این بنا از رنگ قرمز، زرد و آبی استفاده کرد. در ابتدا این مسئله چندان به مذاق مردم خوش نیامد، اما بعداها ملکه ویکتوریا این سبک از طراحی را ستود.

با شروع قرن بیستم مشاوران آماتور و نشریات انحصار شرکت‌های طراحی دکوراسیون داخلی را به چالش کشیدند. در سال‌های 1880 ماری هاویس فمینیست معروف مجموعه مقالاتی نوشت که در آن اشتیاق طبقه متوسط برای خرید ایده‌های انحصار طلبان صنعت دکوراسیون داخلی را به تمسخر گرفت. او طرفدار شخصی‌سازی سبک بود و می‌خواست طراحی دکوراسیون داخلی بر اساس نیاز و سلیقه‌ی مشتری صورت گیرد. این جریان شروعی برای جدایی حرفه‌ی طراحی دکوراسیون داخلی از انحصار شرکت‌های سازنده‌ی لوازم خانگی بود. تا سال 1915 در بریتانیا 127 نفر به عنوان طراح دکوراسیون داخلی فعالیت می‌کردند. ده نفر از این طراحان زن بودند. Rhoda و Agnes اولین زنانی بودند که به عنوان طراح دکوراسیون داخلی در سال 1874 آموزش دیدند.

در آمریکا کندس وییلر اولین زن طراح دکوراسیون داخلی بود و باعث ترویج سبکی خاص شد. او در برگزاری و توسعه‌ی کلاس‌های هنری برای زنان در بسیاری از شهرهای مهم آمریکا نقش داشت. کتاب The Decoration of Houses نوشته ادیث وارتون تاثیر زیادی بر توسعه‌ی حرفه‌ی دکوراسیون داخلی در آمریکا داشت. در این کتاب نویسنده‌ سبک ویکتوریایی برای دکوراسیون داخلی را تقبیح می‌کند. این کتاب باعث ایجاد سبک جدیدی در طراحی دکوراسیون داخلی شد و طرفداران بسیاری نیز پیدا کرد.

السی دی ولف از پیشگامان زن طراحی دکوراسیون داخلی در آمریکا بود. او مخالف سبک ویکتوریایی بود و طرفدار طراحی زنده و شاد بود. او در طراحی‌های خود از رنگ‌های روشن و شاد استفاده می‌کرد و از طرفداران شینوآزری یا چینی گرایی بود. هم‌چنین طراحی‌های او عمل گرایانه‌تر بود. در سال 1905 السی دی ولف مسئول طراحی دکوراسیون داخلی کلونی کلاب در خیابان مدیسون نیویورک شد.

طراحی دکوراسیون داخلی به‌عنوان یک حرفه بعد از جنگ جهانی دوم توسعه‌ی بیش‌تری یافت. از دهه‌ی 1950 به بعد ساخت و ساز افزایش  یافت. کلاس‌های طراحی دکوراسیون داخلی گسترش یافتند و کتاب‎ها و منابع در این زمینه بیش‌تر شدند. برای این حرفه‌ی نوپای استاندارد، آموزش‌ و اصول تعریف شد. در گذشته طراحی دکوراسیون داخلینقش فرعی در معماری داشت. به همین خاطر چندان استاندارد و اصولی برای آن در نظر گرفته نمی‌شد.

طراحی دکوراسیون داخلی هنر و علم درک رفتار انسان برای خلق فضای کارآمد در ساختمان است. این درحالیست که دکور کردن به معنی تزئین و زیباسازی فضای ساختمان است. در حقیقت طراح دکوراسیون داخلی ممکن است فضا را تزئین کند، اما کسی که کار دکور کردن را بلد است نمی‌تواند طراح دکوراسیون داخلی باشد. طراحی دکوراسیون داخلی بر برنامه‌ریزی و استفاده‌ی بهینه از فضای موجود تمرکز دارد. هم‌چنین این حرفه نیازمند دانش دیگر مسائل تخصصی مانند موقعیت درب و پنجره، نورپردازی و سیم‌کشی ساختمان است. طراحان دکوراسیون داخلی اغلب به طور مستقیم با معماران، مهندسین و پیمان‌کاران کار می‌کنند.