راهنمای اتصالات سیم و کابل صوتی
می‌دانیم که انتخاب کابل مناسب برای سیستم‌های صوتی مختلف می‌تواند دشوار باشد. در این مطلب از برخی از مسائلی که پیرامون سیم و کابل وجود دارد، طرز کار آن‌ها، و این‌که هر یک از آن‌ها مناسب چه کاری است ابهام زدایی می‌کنیم. برای این‌که کیفیت صدا به حداکثر و نویز به حداقل برسد، لازم است بدانیم چه سیم و کابلی مناسب چه کاری است.
کابل‌های بالانس و کابل‌های غیر بالانس
در کابل‌های بالانس سیگنال الکتریکی در طول سه سیم جریان دارد که عبارتند از اتصال به زمین، پایه‌ی مثبت، پایه‌ی منفی. هر دو پایه سیگنال یکسان اما قطبیت مخالف را عبور می‌دهند. اگر در طول کابل نویز افتاد معمولا در هر دو پایه آن هم قرار می‌گیرد. با فرض این‌که مقصد نهایی که کابل در نهایت به آن می‌رسد بالانس است، دستگاه گیرنده یک سیگنال را برمی‌گرداند و دو سیگنال را به قطبیت یکدیگر درمی‌آورد. این باعث می‌شود که نویز از فاز خارج شده و حذف شود. این عمل حذف نویز «حذف حالت عادی» نامیده می‌شود و به همین دلیل کابل‌های بالانس عموما برای مسافت‌های طولانی مناسب‌تر هستند. سیم و کابل‌های XLR و TRS برای انتقال صدای بالانس شده از یک دستگاه بالانس به دستگاه دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
کابل‌های غیر بالانس به آن اندازه پیچیده نیستند اما بسیار بیشتر مستعد مشکلات مربوط به نویز هستند. به طور کلی، سیم‌های غیر بالانس باید تا حد امکان کوتاه باشند و از 7.5 متر تجاوز نکنند تا نویز به دستگاه منتقل نشود.
فیش‌های رایج کابل
در دنیای صدا شش نوع متداول فیش کابل وجود دارد که به وفور با آن‌ها برخورد خواهید داشت: TRS و XLR برای اتصالات بالانس و TS، RCA، speakON، و اتصال موزی برای اتصالات غیر بالانس.
TRS
TRS مخفف «نوک،حلقه، آستین» است. این فیش شبیه یک فیش استاندارد 1/4 یا 1/8 اینچ است با این تفاوت که روی شافت خود یک حلقه‌ی اضافه دارد. کابل‌های TRS دارای دو رسانا و یک سیم اتصال به زمین هستند . آن‌ها عموما برای اتصال دستگاه‌های بالانس یا برای رساندن سیگنال‌های تکی راست و چپ به هدفون‌های استریو مورد استفاده قرار می‌گیرند. فیش‌های TRS روی پایه‌ی کابل‌های Y نیز یافت می‌شوند و این‌ها برای جک‌های ورودی میکسر مورد استفاده قرار می‌گیرند که در آن سیگنال از یک سیم خارج و از دیگری داخل می‌شود.
XLR
فیش‌های XLR سه پین دارند که عبارتند از مثبت، منفی و اتصال به زمین. این فیش‌ها معمولا برای انتقال سیگنال‌های میکروفن یا بالانس به کار می‌روند. در حیطه‌ی صدا عموما به کابل‌های XLR برمی‌خوریم که میکروفن‌ها را به میکسرها و خروجی‌های مختلف را به اسپیکرها متصل می‌کنند.
TS
TS مخفف «نوک، آستین» است و نوع خاصی از فیش 1/4 یا 1/8 اینچ است که برای مصارف دو رسانایی غیر بالانس مورد استفاده قرار می‌گیرد. یک حلقه‌ی عایق قسمت نوک را از قسمت آستین جدا می‌کند. نوک معمولا حامل سیگنال در نظر گرفته می‌شود و آستین جایی است که اتصال به زمین وصل شده است. کابل‌های TS بیشتر به کابل‌های گیتار معروف هستند.
RCA
RCA نامی رایج برای فیش‌های صوتی است که برای اتصال بیشتر تجهیزات استریو به کار می‌رود. عموما در قسمت ورودی و خروجی دستگاه‌های سی‌دی و نوار کاست از فیش‌های RCA استفاده می‌شود. در حوزه‌ی صدای دیجیتال فیش‌های RCA به جای کابل‌های S/PDIF مورد استفاده قرار می‌گیرند گو این که کابل‌های S/PDIF واقعی قوی‌تر هستند.
speakON
یک فیش speakON برای اتصال آمپلی‌فایرهای قدرتی به بلندگوهای PA و اسپیکرهای مانیتور صحنه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این فیش‌ها اغلب به فیش‌های 1/4 اینچ TS ترجیح داد می‌شوند، چون می‌توانند در جای خود قفل شوند. از آن‌جایی که هرگز نباید یک کابل آلت موسیقی را به یک آمپلی‌فایر یا یک بلندگو وصل کنید، این نوع فیش‌ها کمک می‌کنند در اتصال کابل دچار اشتباه نشوید و از خطر دوری کنید.
فیش موزی
فیش موزی یک اتصال دهنده‌ی الکتریکی است که برای اتصال سیم‌های صوتی از قبیل سیم‌های بلندگو به بسیاری از آمپلی‌فایرها یا جک‌های مخصوص به نام جک‌های موزی طراحی می‌شوند. این جک‌ها معمولا در پشت آمپلی‌فایرها یافت می‌شوند. انتهای سیم‌ها به وسیله‌ی یک پیچ قفل کننده در جای خود ثابت می‌شود.
